Ben şiir yazamam, üstüme gelme çocuk!

Gülen, mutlu çocuk resimleri yer alsın gazetelerde...

Deterjan reklâmlarındaki gibi, çamur içinde evlerine döndüklerinde kızmayan anneleri, evden bir boğaz eksilsin diye göndermeyen babaları olsun...

Koşarken düşsünler, dizleri kanasın ama canları yanmasın...

Yaraları çabuk kabuk bağlasın...

Gülen, mutlu çocuk resimleri yer alsın gazetelerde...

Üzerlerine titreyen, elleri unlu, börek açan anneleri, işten erken dönen, cebinde çikolata saklayan babaları olsun...

Mahalleden ayrılmasın çocuklar, balkondan Seslenildiğinde

duysun, bu defa ellerini yıkamadan sofraya otursun...

Gülen, mutlu çocuk resimleri yer alsın gazetelerde...

Kırık reçel kavanozlarına kahkaha atan anneleri, bisiklete binmeyi öğreten, babaları olsun...

Masal dinlemeden uyumasın hiçbiri, elbiseleri küçülsün, hayalleri küçülmesin!

Gülen, mutlu çocuk resimleri yer alsın gazetelerde...

Kurabiye çalarken ellerine vuran anneleri, camdan gülerek el salladıkları, süperman kadar güçlü babaları olsun.

Ölünce güller açsın yüzünde çocuk.

Melekler ellerinden tutsun...

Sana bir şey söyleyeyim mi?

Cennette renk renk terliklerin olacak çocuk.

Saçların neden kısa?

Niçin üzgün bakıyorsun çocuk?

Bakışların içimi acıtıyor.

Ben şiir yazamam, üstüme gelme çocuk!

Konya’da ölen 18 papatyanın anısına