Ben Sinem

Önnot: Hayatımda hiç görmediğim, sâdece hikâyesini dinlediğim Sinem'e

-Sinem’in Dilinden-

Ben sinem
Bir kış mevsiminde
Bir kardelen gibi
Toprağı delerek
Boy verdim

Ben Sinem
Daha sütten kesilmemiş
Yumuk gözlü
Dili çözülmemiş
El kadar bir bebek

Ben Sinem
Anne sıcaklığında uyuyan
Anne sıcaklığında uyanan
Pembeli zıbınında
Hareket eden bir melek

Ben Sinem
Çevremdeki her şey
Puslu buğulu idi
Sesleri seçemezdim
Yedi rengi bilmezdim henüz

Ben Sinem
Kışta geldim
Sevince boğdum yuvamı
Aynı kışta gittim dört aylıkken
Ağır bir keder bıraktım aileme

Ben Sinem
Şimdi
Küçük mü küçük bir kabirde
Annemin kucağında uyur gibi
Uyuyorum mışıl mışıl…

Mustafakemalpaşa, Haziran 2017