Bersan

Şu sıralar acı günler yaşıyoruz,

Ölen her şehit asker haberi “ateş düştüğü yeri yakar” olmadı,

Hepimizin yüreğine ateş düştü,

Seneler önce lisedeyken sevgili dediğimiz, sadece Cumartesi günleri gençler arasında popüler olan bir pastaneye gidildiği, sonra Karşıyaka sahillerin de yürüyüş yapılıp el ele tutuşmaktan öteye gitmeyen o saf ve art niyetsiz arkadaşlıklardan birini, benim için sonralarda düşündüğümde de yüzümde hoş bir tebessüm bırakan bir ilişki yaşamıştım.

Adı Bersan dı.

Kısa süren sevgililik oyunu bitmiş ama arkadaşlığımız bitmemiş fakat lise bittiğin de kopmuştuk, uzun süre haberleşmemiştik, sonra, seneler sonra bir gün telefonum çaldı ve ortak arkadaşlarımızdan biri ki o kişi Bersan’ın dayı kızıydı, acı haberi verdi.

Bersan askerde Şehit düşmüştü....

Bersan...

Şehit....

Bersan...

Öldü...

Ölmüş...

Neler yaşadığımı tahmin edersiniz,

Annesini düşündüm, Babasını, Kardeşini,

20’li yaşlarında, gencecikti daha, kişilikli, karşısındakine değer vermeyi bilen, komik, biraz fırlama, hayatı, insanları seven, geleceğe dair hayalleri olan, arkadaşları arasında çok sevilen, çok düzgün ve de çok iyi biri, bir insan

Onun hakkında tek bir kötü düşünce yok aklımda kalan, diyorum ya çok iyi bir insandı, insandı...

Her şehit haberinde, önce Bersan gelir aklıma, o gencecik gülen yüzüyle,

Her şehit, birinin sevgilisi, birinin oğlu, birinin kardeşi, birinin en iyi arkadaşı...

Lanet olası çoraplar, iplikleri bitmediği sürece örülmeleri bitmeyecek,

Daha önceki bahsettiğim başımıza örülmek istenen çoraplardan bir diğeri,

23 senedir bitmedi,

Niçin ölüyorlar, koca bir hiiiç için, birilerinin hesap kitapları için...

Filler tepinir altta çimenler ezilir..

Ruhları şad olsun...