Beşiktaş Kongresi'nin ardından

Gerçekten ülkemizde başarısızlıkların nasıl ödüllendirildiği dün yapılan Beşiktaş Seçimli Kongresi ile bir kere daha belgelenmiş oldu. 107 yıllık Beşiktaş camiasını 6 yılda iflasın eşiğine götüren zihniyet elini kolunu sallaya sallaya tekrardan başkanlık makamını işgal hakkını kazandı.

Öncelikle ilk sözüm Beşiktaş camiasına olacak. Mali kongrelerde eleştiri yapmayı, kulübe sahip çıkmak olarak nitelendiren insanlar seçimli kongre öncesi elini taşın altına koymadıkları gibi, o taşların arkasına saklandılar. Mevcut borçlar bu kişileri çok ürkütmüş olacak ki Beşiktaşlı olduklarını unutuverdiler. Oysa bu taraftar hiçbir zaman parababası başkan istemedi. Kulüp gelirlerinin düzenli şekilde aktarılması ve kullanılması bile borcu karşılamaya yeterdi. Şu andaki gelirlerin düşük olmasının tek sebebi mevcut yönetime küskün taraftarlardı.

Eğer kulübün içinden ortak bir aday çıksaydı, taraftarımızın her türlü desteği verebileceği bir ortam zaten hazırdı. Bu noktada kaybetse bile aday olma sorumluluğunu üstlendiği için Murat Aksu’ya herkesin teşekkür borcu var.

Belki oy sayımı bitti, başkan belli oldu ama taraftarın vicdanındaki seçim bence bitmedi, bitmezde…

Yetmez Demirören Yetmez

Bu kulübe gönülden bağlı taraftarların aylardır süren tepkisine rağmen (küfürlü olanlara kesinlikle karşıyım) bir an olsun kendisini sorgulama ihtiyacı hissetmeyen, ‘Değiştim’ sözleriyle ekranlara çıkan fakat buralarda bile her konuşmasıyla taraftarı kulüpten soğutan Sayın Demirören hangi projesiyle kulübü tekrardan atağa kaldırmayı düşünüyor çok merak ediyorum. Seçim stratejisini sadece kendini savunma üzerine kuran ve en ufak bir yenilik vaat etmeyen yönetimin bu kalkınmayı yapabilecek planlarının olduğundan emin değilim.

Başkanımız 10 gün öncesine kadar kendisine en sert eleştirileri yapanları bir şekilde ikna ederek yönetimine almış olabilir, keza camia içindeki grupların oylarını da kendi lehine çevirebilir ama gerçek taraftarın gözünde kendisi her zaman güvenilmez bir başkan olacaktır çünkü 6 yılda yapılanlar ortadadır.

Taraftarın tek yayın organı BJK TV’yi aylardır kapalı tutan, 2. sınıf yabancılara astronomik rakamlar harcayan, kulüp ekonomisini iflasın eşiğine getiren, insanları maçlara gelmek ve kulübe katkı yapmaktan soğutan, feshedilen sözleşmelere milyon eurolar ödeyen, kulübün gerçek sahipleri yerine sözde sahiplerini (kongre üyelerini) el üstünde tutan, amatör branşların can çekişmesine seyirci kalan, kulüpte kurumsallık yerine ağalık-patronluk düzenini benimseyen ve Avrupa’da her sene yeni hüsranlar yaşatan zihniyet devam ettiği sürece ‘Yetmez Yıldırım Demirören yetmez.’. Üstelik sende bu kadar para, kulübün içinde de bu kadar satılık oy varken; ‘Neden yetsin ki zaten?’