Beşiktaş

Beşiktaş

Hiçbir taraftar ya da spor takımı farklı bir skorla alınan yenilgiyi hazmedemez. Ama sporda böyle sonuçlar zaman zaman ortaya çıkıyor. Beşiktaş’da Liverpool karşısında maalesef böyle bir sonuçla karşı karşıya kaldı.

Bu tür sonuçları ne yazık ki, milli takım ve kulüpler düzeyinde daha önce de yaşadık; 1962-63’de Roma –Altay :10-1, 1965-66’da 1860 München-Göztepe:9-1, 1975-76’da Benfica-Fenerbahçe: 7-0, 1992-93’de Sigma Olomouc-Fenerbahçe:7-1, 1972-73’de Bayern München-Galatasaray:6-0 ve 1990-91’de Barcelona-Trabzon:7-2 ve Milli Takımımızın İngiltere karşısında iki kez aldığı tarihi skorlar gibi…

Ancak burada önemli olan;sahada alınan bu skorlara takılı kalmamak. Takılı kalsaydık, sonradan ne Galatasaray UEFA şampiyonu, ne de Milli Takım dünya üçüncüsü olabilirdi.

Tabii ki bu sonuçtan iyi dersler çıkarılabilirse bu mümkün olabiliyor. Ama, Beşiktaş’da görülen sıkıntı; Süleyman Seba’dan sonraki yönetimlerdeki istikrarsızlık, acelecilik ve tutarsızlık.

Yanlış transfer politikaları ile heba edilen zaman ve paralar.

Bu kadar sık teknik direktör değiştiren, bu kadar çok futbolcu alıp gönderen, bu kadar sık yönetimde değişiklik yaşayan bir kulüp nasıl başarıyı yakalayabilecek acaba? Zaten basında kurulan yeterince baskı varken, yöneticilerin her olumsuz sonuçtan sonra kendi futbolcularını ulu orta eleştirmesinin mantığı nedir? Yönetici olmanın kendine has sorumluluklarını taşıyan yöneticileri göremeyecek miyiz?Bazı kulüplerin kötü örneklerinden başka alınacak iyi örnekler yok mu? Onlar sorumsuzca davranıp ceza alırken, sizde mi ceza almak zorundasınız?

Bu zihniyetlerin değişmesinden başka çare yoktur. Yönetimlerin işi ona buna laf yetiştirmek yerine, i şini yapmak olmalıdır. İzlenen gerilim politikalarının sonucu ortadadır. Beşiktaşlılık kendine özgü hasletleri olan 104 yıllık bir gelenektir.

Beşiktaş ne 4-3’lük Kadıköy zaferine, ne de 8-0’lık Liverpool hezimetine takılmayacak kadar büyüktür.