Beyoğlu aşk'ını rütuşlama zamanı

Karaköy’ün Haliç tarafı,

Tahta masamda

Ekmek arası balık yerken,

Artık

Soğan kokmaz ellerim

Neden.

*

Uzaktan

Süzülüp gidiyor

Hüzün martıları.

Bir bakın maziye,

Şimdi olmuşuz bir yabancı.

*

Tünel’e çıkmadan önce,

Ağır ve aheste

Zamanın arkasına saklanan

Galata Kulesi;

Sesini soluğunu çıkarmaz.

Bizi, bizden başkaları

Asla anlayamaz.

*

Tünel;

Yaşamın Yorgun ayak sesleri,

Yine başını ağrıtmaktadır.

Tarifin de pek zordur.

Hatıraların yanık kokusunu,

İstiklal Caddesi’ne savurur.

*

Bunlar da neyin nesi.

Renkler etrafınızda cıvıl cıvıl;

İstiklâl Caddesi, Oda kule,

Markiz Pastanesi.

Smokinleriniz pek de yakışıyor,

Yaşlandıkça,

Kokoniklenme

Galiba en geçerli akçe.

*

Ya

Haçopulos Pasajı;

Kader ona küs,

O kadere.

Terk etmiş

Mevsimler ve günışığı.

Yok bi tanıdık

Kesmişler selam sabahı.

*

Galatasaray Meydanı;

Beni benden iyi tanırsın.

Bir gün çökeyim yanı başına da,

Yaz çileli  biyografimi.

Eski Çilli Sevdiceğimden  hiç bahsetme.

Bırak

Asılı kalayım, yüzsüz zamanda.

*

İstemem renkleri, neon ışıklarını.

Ve de

Boşu boşuna geceleri meşgul eden

Sahte duyguları.

*

Kaymaklı burma kadayıf lezzetindeki,

Gecelerim- gündüzlerim

Manevi değerlerimizle dopdolu,

Çocukluk-gençliğimi arıyorum

O eski arka  sokaklarda.

Tanıyan – gören- bilenden bir haber

Bu çok şeylere değer .

*

İşte Taksim Meydanı;

Çek git buralardan Dursun;

Gecenin geç saatleri

Tramvay Durağı bile,

Kabullenmiyor seni.

Anılar komada,

Düşünceler bitkisel hayatta.

*

Cumbaların arkasında fosilleşmiş;

Eski Beyoğlu Aşkı’mı,

*

Artık Rötuşlama zamanı…                       

(8.9.2010  tarihli  8.Şiir Kitabımdan)