Bildiğim kadarıyla artık zifaf gecesi kanlı çarşaf yok; bekâret tabusu yıkılıyor mu yoksa?

Eskiden dedikodusu edilirdi. Evlendiği gece kız çıkmadı diye babasının evine gönderilenleri duyardık. Damadın sırtına vurulmasını geç de kızın kız olup olmadığı diğer insanlar tarafından bile takip edilirdi.

Şimdi bırakın bekâret kontrolünü zifaf gecesiyle ilgilenen bile yok. Bu gelişme evlenenleri rahatlattı. Gelinin ya kız çıkmazsam(hani belki bir kaza olmuştur veya sağlıkla ilgili bir sorun)endişesi bir yana damadın “böyle bir şey olursa ben ne yaparım” endişesi daha önemliydi.

Şimdi galiba böyle şeyler yok. Bir durum varsa bile damatla gelin arasında ki zaten geziyorlar tozuyorlar bir halt yemişlerse bile kendileri bilirler. Toplum çok üzerine gitti bu konunun, ondan oldu. Yani bakire değil diye kızı babasının evine yolla, o da canına kıysın.

Bekâret dokunulmamışlığı anlatıyor ama dokunulduğu halde de bakire kalabilir. Yani insanlar bunu da anladılar. Tabii ki bu konunun yobazları da var, bakire testi için ölen kızını mezardan çıkaran mesela. Ama toplumun genelinde bakireliğin artık eskisi kadar üzerinde durulmuyor.

Evlenmeden önce birkaç yıl çıkanlar zaten genelde evleniyorlar ama bazen de olmuyor. E bunlar bu arada yine bir halt yemişlerse tıbbi işlemle eski haline getiriliyormuş. Zaten ne yaparsa yapsınlar şu anda bütün kızlar bakire. İçlerinden bakire olmayanlar olabilir. Hatta belki sayı da yüksektir. Ama işte toplumun bakış açısı değişince bu durum sorun olmaktan çıktı.

Bu kadar namus hastası bir toplum nasıl böyle dönüş yaptı? Valla bilmiyorum. Hala namus için her yıl yüzlerce kadın öldürüldüğü halde bakireliğin gündemden düşmesi tuhaf. Gençler nasılsa evlenecekler diyerek ayrı statüde olabiliyor. Muhafazakârlar zaten kızlarına güveniyorlar, onların kızları yapmaz. Diğerleri de önemsemiyor. Yani iyi oluyor aslında.