Biliyordum

Biliyordum... Çözemediğim çok şey vardı sen de, bir giz bir pus giremedim oraya dikenli yollarla doluydu... Açmadın kendini bana... Cümlelerini bekledim yazmak için... Evet belki güzeldi ama eksikti birşeyler... Kendimi kandırdım Üstünkörü baktım... İçindekini duymak istemedim kulaklarımı tıkadım... Biliyordum... Biliyordum... En başa tekrar döneceğimi... Tıpkı bedenine bürünüp sen olduğumda anlamıştım... Canım acıdı... Ama ağlamadım sustum... dudaklarımı ısırdım... Sen neler gördün geçirdin burcu... Seninle olduğum süre içerisinde, seni anlamaya seni tanımaya çalıştım... içinde fırtınalar kopan biraz asi ama annesini özlemiş bir çocuk vardı... Bitkisel hayata girmişti... Ama yine de gülüyor ve rol yapıyordu hayata... En çok isteğim benimleyken yalnız hissetmemendi kendini... Ama yapamadım, yapamadın... Yine yalnızdın... Hep uzaklardaydı gözlerin... Susma dedim sana... İçimi bilemedin oysaki yalvarıyordum sana... Sana bir anne , bir eş, içindeki çocuğu hayata döndürür gibi yaklaştım... Ama yapamadım affet beni..