Bilmek ve isyan

Şu anda benim yaşadığım şehirden çokk uzaktasın.

Şu anda benim kalbimden de çokk uzaktasın.

Neden! Benim yaşadığım şehrin ışıkları gibi,

Gözlerimin içini aydınlatmıyorsun?

Neden! Beni sensiz bırakıyorsun?

Bırakma beni, yalnızım, korkuyorum.

Kaç günler geçti, gittiğin günün üstünden.

Günler haftalara, haftalarda aylara teslim ettiler,

Ayrılık nöbetlerini.

Her şeyi kazırımda beynime,

Tarihleri saklamaya yetmez hafızamın kuvveti.

Gittiğin tarihi sorsalar!

Vazgeçişin gözlerine düştüğü ilk gündü derim.

Biliyordum!

Bilmek kabullenmekmidir?

Unuttum sanıyordum.

Unutmanın aslında inadına, inadına hatırlamak olduğunu bile bile.

Kabuk tutan yaralar, kanamaz sanıyordum.

İşte biliyorum da!

Bilmek ve bir duygunun isyanı diyelim bu yazının adına...

15 / 01 / 2009