Binlerce çocuğa...

Binlerce çocuk geziniyor içimde, beynimde...Olur olmadık yerlerde ortaya çıkıyorlar. Bir bakıyorum bir köşede gizli gizli ağlıyor... Bir bakıyorum ciyak ciyak bağırıyor. Kırgınlıkları, hüzünleri bir bir ortaya saçıyorlar. Artık toplamak için koşmuyorum. İstedikleri gibi oyun oynamalarına izin veriyorum.

Bağıranı susturmuyorum, ağlayana kızmıyorum, koşturanı durdurmuyorum. Binlerce çocuk... Nasıl başedilir ki?

Zamanında büyütmeyip, olgunlaşmalarına izin vermediğimiz binlerce çocuk... İzinsiz bir bahçeye dalar gibi dalıyorlar birden günün ortasına... Ellerim kollarım bağlı... Talan ediyorlar beni... Anılarım darmadağın...

Beraber büyümeyi başaramamışız... Ben büyürken onları saklamışım farkında olmadan... Onlar da artık saklanılmaktan sıkılmışlar. En derinlere bastırırken sonsuz bir hızla yüzeye fırlayacaklarını düşünmemişim, düşünememişiz...

İşte bazen sonsuz bir hızla ve basınçla fırlayıp yüzeye çıkıyorlar... Saklama ihtiyacı duymuyorum şimdi... Gülerek iki kollarımı yana açıp, sımsıkı sarılıyorum onlara... ''Hoşgeldiniz '' diyorum... "Hoşgeldiniz..."