Bir bayram daha geçti

Bayram sabahları hep özeldir, hep güzeldir. Bu güzelliği aslında yok eden bizleriz. Sabah erkenden uyandım. Eşim namaza gitti. Kızım heyecanlı. Kahvaltımızı yaptık. Hazırlandık ve aile ziyaretlerimize başladık. Hani hep eskileri özlüyoruz ya. Ben de özlüyorum. Çocukken herşey daha heyecan verici oluyor. Neden? Herşey daha masum gözümüzde. Hiçbir beklentimiz, hiçbir telaşımız yok. Kızım için de aynısı geçerli. Nasıl heyecanlıydı. Eski bayramlar yok elbette ama biraz da bizler suçluyuz. Bayramı tatil olarak görerek, büyüklerimizi mesajlarla, telefonlarla geçiştirerek; otellere koşuyoruz. Ama bayram özeldir. Çocuklarımız dedelerini de bilecek, annene ve babaannelerini. Mezar ziyaretlerini. Komşulardan şeker toplamayı ve de harçlık toplayıp, saymasını. Hep nerde o eski bayramlar deriz. Evet nerede? Yok ediyoruz, herşeyi tüketiyoruz. Gelenek ve göreneklerimizi de. Büyüklerimizi ihmal etmeyelim. En değerli varlıklarımız onlar. Annelerimizi ve babalarımızı, bir masa etrafında toplandığımız yemek sohbetlerini. Elimizden geleni yapalım. Geleneklerimizi yaşatalım. İnanın hepsi bizim elimizde...

Sevgilerimle...