Bir ben eksiktim :))

Bu hafta sonu katıldığımız kışa merhaba ve hasret giderme brunch keyfimizden sonra tekrar yazmaya başlamamın zamanının geldiğini hissettim. Bunca zamandır ne bir blog okudum ne de yazdım. Şu an her şeye yabancıyım. Yeni katılanlardan bi haberim. Eskilerden kimler kalmış kimler tarih olmuş bilemiyorum. Pazar günü buluşmada eski günler aklıma geldi; yazmayı ve okunmayı özledim birden. Bunca zaman yazılacak o kadar çok konu oldu ki hepsini kafamda yazdım ama yazıya dökemedim. Belki aklıma gelenleri yazarım yavaş yavaş.

Bu yazım bir merhaba yazısı aslında. Yazıyı yazmadan önce, uzun zaman sonra ilk yorumumu da yaptım. Yücel bey soru sormuş yanıtlama gereği duydum. İlk gözüme batan blog o oldu. Ona denk geldi ilk yorumum açıkcası. Ne de olsa eskiden ünlü bir yorumcuydum. Yorum yapmanın önemini anlatmakla geçti uzun bir dönem. Sonra kapışmalar, seviyesiz insanların blog yazarlığı sevdaları ve onlarla muhattap olmak zorunda kalmamız soğuttu beni. Kişiselleşen yazılar, hakaretler, insanları tanımadan bilmeden fütursuzca yazılan yazılar... Yazmayı o kadar sevmeme rağmen, yazma isteğimi yok edenler oldu. Belki de aynı ortamda bulunmaktan rahatsız oldum ve ya bu deveyi güdersin ya bu diyardan gidersin sözündeki gibi diyarı terk etme kararı aldım deveyi gütmek yerine.

Uzun lafın kısası eğer aramızda halen develer varsa onları gütmeye geldim. Bir ben eksiktim tam oldu. Blog camiasına yeniden hayırlı olayım :)) Tüm dostlara kucak dolusu sevgiler :))