Bir buçuk milyonuncu tıklanma

Milliyet Blog’a 16 Ağustos 2006’da üye oldum. 1 veya 2 gün sonra ilk metnim yayınlandı.

14 Nisan 2009 itibarıyla bir buçuk milyonuncu tıklanmayı aldım. Yani, yalnızca bu sayfa aracılığıyla, 3 yıldan kısa bir süre içinde, adımı bu kadar insan öğrendi.

Başlangıçta yılda 500.000 gibi bir tıklanma ortalaması vardı, şimdilerde 750.000’i geçmekteyim. Yakın gelecekte 1 milyona oturur.

Yani, ölmeden önce, Türkiye’de yaşayan ve okuryazar olan herkes adımı duymuş olacak. Bu kesin.

Bunların kaçı işe yarar?

7-70 arası. Yani, bir ila on milyonda biri arası bir oran. Gelecekte bu 10-100 kişi daha olacak demektir.

Metinlerimi anlayamayan bir okurumun, metinlerimde akrostiş aradığını itiraf etmesi, beni güldürmedi, epeyi düşündürdü. Üstelik kendisi de, yazar değilse bile, derleyici olarak kitap basan bir kişi bu.

Ancak, bariz bir fark var ki gözardı edilemez:

3 yıl önce, Google Türkçe sayfalarda ‘gelecekbilim’ aradığında hiçbirşey çıkmıyordu, şimdi 1.000 metnim çıkıyor, bir de Lem’in ‘Gelecekbilim Kongresi’ romanı.

Toplu bilisizliği etkilemek için yazdığımı söylemiştim. Tüm gelecekbilimciler ve bilimkurgucular öyle yapar.

Türkiye’nin önümüzdeki 250 yılında gereken kişileri ve olayları etkileyecebilecek dolaylı bir tarih rüzgarı yaratmaya başladım, bunu dolaylı verilerden izliyorum.

Bu bir amaç değil, yalnızca bir araç. Yazmamın amacı yerine vardı, sağ kaldım. Yazmasaydım, sağ kalmam mümkün değildi. Şimdilerde yazmaya ara vermem, sağ kalmama çok yardımcı oluyor. Araçla amacı birbirine karıştırmadığımı imlemek için, bunu vurguladım.

Yazdıklarımdan para kazanmak isterdim. Beyin emeğinin, en az beden emeği denli para eder bir şey olduğunu düşünenlerdenim. Ancak, kendi yazdıklarımdan değil de, başkalarının yazdıklarından para kazanmak da olabilirlikli bir seçenek. Şimdi yaptığım da o zaten. Yazdıklarımı bedava dağıtmamın nedeni de bu.

Yazmayı parasal nedenlerle bırakan çok insan gördüm. Bırakmasalardı, belki iyi şeyler yazamayacaklardı ama şu anda yazar sayılanların % 99’undan iyi şeyleri zaten yazmışlardı bile.

Dolayısıyla sağ kalmak birincil görevim / işlevim. Faşizm ve engizisyonda bile, rönesans yazarı olunabileceğini kanıtlayan, ters bir örnek oldum şimdiden.

Gerisi yoldur, taodur, sonsuzdur.