Bir çekirdekten kocaman kiraz ağacı olur mu?

1969 yılı,Göztepe ...Bahçe içinde dört katlı bir bina, henüz bahçede inşaat
artıkları duruyor. Bir süre sonra bahçede birkaç ortanca, bir palmiye ve
duvar dibine bir sarmaşık dikilmişti. Ve ben o bahçeye bakan balkonda oturup
yediğim kirazların çekirdeğini bahçeye atıyordum.
Yıl 2007,Göztepe... Bina aynı bina, bahçede bir sürü ortanca, koca bir palmiye
ve hemen balkonun önünde her yaz iri ve kıpkırmızı kirazlar veren, büyük
bir kiraz ağacı var.

Aradan geçen 38 yıl... Koca bir ömür geçmiş üstünden,kiraz çekirdeklerini atışımdan.
Benim attığım çekirdeklerden mi oldu o koca ağaç bilmiyorum. Ama öyle olduğunu
umut ediyorum ve benimde bir dikili ağacım var diyorum. Bütün bunları düşünürken
karşı binanın önündeki ulu selvi ağacını farkettim bir anda... Benim kiraz ağacım
3.kata ulaşmışken o selvi 4 katlı binayı geçip gitmiş. Her iki ağaca birden bakarak
daldım gittim. Benim ağacım kırmızı iri kirazları ile gelip geçeni kendine çekerken
o hüzün verici selvi, kimse farketmeden tek başına rüzgarda salınarak yükseklere
doğru uzayıp gitmiş. Bu güne kadar onun uzun boyunun,yanlızlığının hiç farkında
olmamıştım,sanki o koca ağaç orada hiç yoktu. Ben kendi kiraz ağacımın güzelliği ve
çevresindeki kalabalığı izlemiştim hep...
Duydum ki, bina yıkıyormuş ve koca selvinin kesilmesi için belediyeden izin bile alınmış.
Çok yakında o hüzünlü selvi yok olacak. Farkedilmeyen yanlız selviyi gidince çok
arayacağım galiba...

Kiraz ağacıma baktım tekrar,yaz geliyor dalları dolacak yeniden. Sonra hayatımı düşündüm,
çevremde yanlız ve mutsuz ancak bilgeleşmiş birileri varmı acaba fark etmediğim. Hayata gözlerimi
açmak, hissederek, kokusunu alarak yaşayarak görmek istiyorum çevremi...

Bunun içinde tek şey gerekiyor, başımı kaldırıp bakmak galiba...