Bir çengel at denize

Denizi görüp anımsıyorum
geçti aniden “dağ “ gibibir ömür
gözlerinde bir denizkızının

kumsalda yüreğimin önüne düşmüş gibiyim
seslendiğim tanımlanamaz bir boşluk
mavilikte gözlerim

bir çengel at denize diyorum
benimsediğim seven bir yürek
ben bugün ve her gün

şiir gibi kadife bir akşam gibiyim