Bir Çocuk öldüğünde

Küçüktük çocuktuk,

Ama yüreklerimiz kocaman

Evlerimizin bahçelerinde korkmadan evcilik oynardık

Yaşımız 3-4-5 farketmez,

Sakızımız yere düştüğünde ağladığımız yaşlar  

Ne sağcı bilirdik, ne de solcu

Hangi işaret hangi görüşün simgesi ilgilenmezdik

Ne dindar bilirdik ne de kindar

Hangi arkadaşımız Alevi  , hangisi  Sünni  umrumuz dışı

Türk, Laz, Kürt , Çerkez, Gürcü hiç önemli değil

Bebeklerimiz, topaçlarımız var mı herbirimizin değişik rengarenk

İşte bu bizim için  önemli

Yazın bulmuşuz bir kuytu , arkadaşlarla oturmuşuz yanyana

Uyuyan bebeklerimiz kucaklarımızda

Onlar uyurken oyundan misafirlerimizi ağırlıyoruz kibarca

Annemizden gizli kaçırdığımız kulbu kırık fincanlarda

Kırk yıllık hatırı olan kahveler ikramımız

Ama mutluyuz

Bebeklerimizin saçlarını tarıyoruz şefkatle

Korkumuz

Küçücük ya onlar, ya saçları acırsa

Bebeklerimizin saçını, kaşını, gözünü seviyoruz 

Belki Türk, belki Kürt, belki Laz, belki Yörük.

Hiçbirimiz bilmiyoruz ama, hiç de merak etmiyoruz

Hepsine aynı sıcak yürekle ve sevgiyle bakıyoruz

Ne Kürt diyoruz, ne Türk, ne Ermeni, ne Müslüman.

Hepsini çok ama çok seviyoruz.

Böyleydi sevgi çocuk yüreğimizde

Yalnız sevgi vardı gözlerimizde

Ve biz

Türk mü, Ermeni mi,

Alevi mi,  Sünni mi

Sağcı mı ,solcu mu,

Zengin mi fakir mi diye bakmazdık

Hep aynı acıyı ve sızıyı duyardı yüreğimiz

Oyun oynarken  bir uzvu kopan bebeğimize bile...