Bir eksik bir fazla ne fark eder ki

Sahip olduğumuz şeyleri ne kadar benimsiyoruz, bir adım ötesini düşünmeden bizim servetimiz gibi koruyup kolluyoruz onları .. Hayatta bir an geliyor ki insanın suratına acı bir tokat gibi iniyor servetine verdiği emekler, işte o zaman anlıyorsunuz aslında hayatta  XXXXL diye bir bedenin olmadığını ....

Olan şeyin adı menfaat ya da  vs ... Artık ne koyarsanız ismini orası size kalmış ..  Yediğiniz kazıkların toplamı hayatın kendisi oluveriyor bir anda yıkılmışlık  ve geride kalan sadece sizin duyduğunuz bir kalbin acı çığlıkları ...

Değer vermemek lazım belki de kimseye çok fazla, değer verdikçe kendi değerimizi mi azaltıyoruz acaba onların gözünde çantada keklik hesabına mı dönüyor işler anlamadım gitti ben mi fazla insan kaldım bu dünyada yoksa onlar mı fazlaca hayvanlaştılar ... !

Boşuna dememişler, geldiğinde boşluk dolduran değil, gittiğinde yeri doldurulamayan insanlar olsun hayatınızda, ben ederinden fazla kardeşim demişim belki de sana bilemiyorum acımak gelmiyor içimden geçirdiğimiz  zamanlara ama nedense bir burukluk yaşıyorum sadece, inan yaptığın dokunmadı da kanıma sadece ne bileyim işte zamanında paylaştığımız o simitlerin lokmaları birer birer takıldı sanki boğazıma ...

Dal kırıldığı yerden, insan kırıldığı kalpten koparmış, çok güçlü sandığım o kalp bağımızı kopardım attım ben, sen de kopar gitsin zaten ben bir insanın üzerini bir kez karalarım beni en iyi tanıyan sendin bunu en iyi sen bilirdin aslında ...

Büyüyorum belki de her düştüğümde, daha güçlü kalkmasını öğreniyorum her defasında, ben sadece bir  " hiç " i kaybettim sen ise kocaman kardeşlik dolu bir yüreği kaybettin ! Sence hangimizin acısı daha büyük ?

Her kardeşten bazen dost olmaz ama dosttan kardeş olur demiştik yıllar öncesinde, acı yanılmışık ya da sadece yanılmışım demeliydim, pardon !

Yılların bana öğrettiği şeylerden biri de bu oldu ,

Arkanı kimseye dönmeyeceksin bu hayatta  ...