Bir gün bir şiir yazılacak

Karadeniz'in sert rüzgarlarının eğemediği, yoksulluğu yüreğinin derinliklerinde. Gözlerinin karasını daha da karartan, kendine mutluluk oyunu sahneleyen çocuk:

Özgürlük onun yaşam biçimi, yoksul dünyasının sızısına tuz basan tek duygudur. Özgürlük için gökyüzüne kement atar. İçinde büyümeyen bir çocuğu yaşıyan özgürlük çocuğu.

Dingil ve durgun görünse de içinde dalgalı bir okyanus çırpınan özgürlük ateşi var. Belki de kendi okyanusunun sınırlarını bilmeyen, evrenin sonsuzluğunda giderek genişleyen bir imge var, çocuk ruhunda.

Yüreğinde neler yok ki; gökyüzüne kement atan yaramaz çocuğun mekanı yok, içinden çoşanlar onun düz duvara tırmandırıyor. Dermanı yok bu çocuk yüreğinin. En çok sevgi ve çoşku yakalıyor onun gözlerinde. Düşler, düşünceler,bunları tek yüreğe sığdırmak imkansız. Sokaklar onundur. Gönülden bağlandığı özgürlük ateşini yaktıkça, ateş sardıkça alevleri yakıldıkca dumanı, büyüdükçe evren genişletir duyguları.

Uyurken sıkıca sarılarak yumar gözlerini, yumduğunda sağladığı özgürlük yüreği kadardır, yumduğunda gözlerini.

Özgürlüğün tek kuralı anlatılacak bir şeylerinizin olması bunun dışa vurmasının yansımasıdır özgürlük. Binlerce fikrin birleşme duygusudur. Duygusu olmanın anlatacak bir şeyi de olmaz.

Özgürlük meşalesinin yakılması, ellerin kenetlenmesine bağlıdır. Bugün bu duygu duyumsadığı duyarlığı gerçekleştiren bir duygudur içimizdeki çocuk. O dönemlerin tohumlarını atma çabalarını birleştirir, kalan elleri, iki ayrı yaşamda hep aynı olmaktır. Çoğu zaman ışığa yürümektir. Işığı gördüğün yürekte.

Özgürlük ateşin yanarsa bir gün

Dağını taşını deler gelirsin

Eğer gönül koydum sevdimse seni

Özgürlük namlusu takar gelirsin.

Hiç ümit etmediğin bir anda. Parmağını ekmeğine katık edip, somurtan bir çocuk, özgürlük sevdasını, yalnızlığı gözleriden sarkan kadın. Evine bir dilim ekmek götürememenin ezikliğini duyan babanın yüreğinden göğe yükselen özgürlüktür. Bazen hepimizin binlerce sorunla boğuştuğumuz şu dünyada zaman zaman '' yaşamak ızdıraptır.'' Özgürlük çocuğu yaşamak bu dünyayı gönülden özgürce sevmenin gerektirdiği duygu yumağının semalar da ki çığlıklarının yıldlzlardan saçılan ışığıdır.

Yüreklerde özgürlük filizleri boy vererirken, mutlaka kendini yoğuracağı bir yumak bulacaktır.

24.11.2012 Gülseren Akdaş