Bir kış eğitimi ve düşündürdükleri...

Her şey aslında yükseklik , basınç değişimi ve muhtemel eksik su tüketiminden başımın ağrımasıyla başladı. Likya Dağcılık’ dan sevgili Murat Salim Şeren hocamızın eşliğinde yapmaya başladığımız iglo’nun koşuşturmacası esnasında çoğu zaman unutmaya çalıştım bu ağrıyı. Ancak igloyu bitirip içeri geçtiğimizde, botumun üzerindeki karlar eridi ve botum su almaya başladı. Ateşin başında hep beraber otururken kimlerin aklından neler geçiyor , neler düşünüyorlardı bilmiyorum ama benim en başta aklımdan geçen başımın ağrıması ve bu ıslak botların kuruyup kurumayacağıydı. İnsanın hayati ihtiyaçları öncelikli olarak karşılanmadı mı diğer noktaları da düşünmesi zor oluyor aslında. Botları çıkartıp kurumaya bıraktım , ıslak çorapları da değiştirdim ve sonrasında yıkık dökükler arasında bulduğumuz terliği ayağıma geçirdim. Bir yandan baş ağrısı, mide bulantısı , bir yandan ayaklardan başlayıp tüm vücuduma yayılan üşüme hissi beni güçsüz bıraktı. Sonrasında uyku tulumuna girip sabaha kadar sürekli dönüp durarak uyumaya çalışmak vb ekstra sıkıntılara çok fazla girmeyeceğim burada.

 

O anda düşünemediklerimi ertesi sabah saat 7 sularında , ortalama 1800 metrelerde muhteşem Eren dağı manzarasıyla düşünme fırsatım oldu. Ben buraya eğitim için gelmiştim ve işin tabiî ki keyif boyutu da vardı. Bu yüzden bu durum benim seçimim sonucunda ortaya çıkmıştı. Peki ya bu kar ve soğuk koşullarda dışarıda yaşamak zorunda olanlar? Bırakın botu , ayağına giyecek hiç bir şeyi olmayanlar. Ben -30 dereceye kadar sıcak tutabilen bir uyku tulumunda sıcacık uyurken , gazete kağıtlarını yatak ve battaniye olarak kullanmak zorunda kalanlar. İnsanoğlu olarak bazı şeyleri yaşamadan anlayamıyor ve öğrenemiyoruz aslında.

 

Açlığı yaşamadan, acıları, korkuyu, üşümeyi, ağrıyı, hastalığı, sağlığı yaşamadan öğrenemiyoruz ve her şey lafta kalıyor. Belkide bu yüzden ortalama bir ay kadar önce dahil olduğum topluluğun faaliyetleri çok daha önemli gelmeye başladı artık bana. Facebook üzerinden örgütlenen “ Yardımseverler “ grubundan bahsedeceğim biraz. Ellerine para değmeden , sadece yardımı yapanlarla , yardımı alacaklara köprü olan bir grup bu. Fethiye ’de kurulduğu için öncelik Fethiye çevresi okullar. Bu okullarda görev yapan öğretmen arkadaşlar tespit ettikleri gerçekten ihtiyacı olan çocukların yaş ve bot numaralarını gruba bildiriyorlar. Sonrasında gruba üye kişiler istedikleri ürünleri belirtip satın alıyorlar ve grubun bildireceği yere teslim ediyorlar. Sonrasında ise gruba üye arkadaşların ve isteyen herkesin katılımıyla okullara gidilip bot ve montlar ihtiyaç sahibi çocuklarımıza teslim ediliyor. Burada çocukların “ yüzleri gözükmeyecek şekilde ” mont ve botu giymiş oldukları fotoğraf çekilip facebook sayfasına koyuluyor ki, yardımı yapıp teslim etmeye gelemeyenler yaptıkları yardımın yerine ulaştığını görsünler. Bu soğuk zamanlarda ayakkabısı yada giyeceği montu olmayan çocuklara yapacağımız yardımların diğer pek çok şeyden daha değerli olduğunu düşünüyor ve sizi bu gruba dahil olmaya davet ediyorum. Sağlıklı ve mutlu bir toplum için; önce çocuklar…

 

12.01.2015 , Fethiye

 

Bahadır Cesur

 

Profesyonel Yaşam Koçu

 

www.bahadircesur.com