Bir kızı sevdim, adı ebru

Suya işlediğim nakışısın sevdamın

En kırmızısından karanfil dalımsın

Kırkikindilerle buram buram yayılan aşk esansım

Kıvam arttırıcı bir kitresin yüzünde suyun

Işığa kavuşturan, sevmeyi öğretensin Ebru.

Papatyasısın kimi gün yüreğimin

Durup durup fal baktığım

Seviyor, sevmiyor diye tasalandığım

Yapraklarında mutluluk aradığım

Sarı rengin beyaza dönüştüğü umudumsun Ebru.

Kalbime düştüğün o günden beri

Çıkmaz oldu aklımdan gül yüzün

Kaşların, gözlerin, dudakların,

Duruşun, bakışın, gülüşün

Bal damladı dilinden yüreğime Ebru.

Güzelsin, iyi bilirsin

Tutkumsun, şüphen olmasın,

Can özüm, gönül sözümsün, bunu bilmelisin

Renklerin düğünü yüreğimde cümbüşsün

Buğuludur ismin yüreğimin teknesinde

Yazar dururum dağa taşa “Ebru” diye.

Ebruli bundan böyle aşkın rengi

Vuruldum işte yok ki başka bir izahı

Bekletme daha fazla gel, giriver içeri

Sabırlıyım der dururdum orada burada

Ya şimdi, büyülendiğim o andan beri

Gecem, gündüzüm sen oldun Ebru.

26.10.2009