Bir milyonuncu tıklanma

Bugünün sonunda (08.07.08), Milliyet Blog ana sayfam bir milyonuncu kez tıklanmış olacak.

1979’dan beridir bilgisayar kullanıcısı, 1998’den beridir internet kullanıcısı, 2000’den beridir internet yazarıyım.

Daha önce herhangi bir makalem 10.000 kez civarında tıklanmıştı. 1 milyon bunun 100 katı ediyor. Yüz bininci ve bir milyonuncu kez tıklandığım ilk site Milliyet Blog.

Bu ülkede 7.000 sürekli kitap alıcısı var ve bunun önemli bir bölümü internet kullanıcısı değil, çünkü yaşları oldukça ileri ve teknolojiye karşı, çoğu yaşlı gibi, fobi geliştirmiş durumdalar. Yaşlıyım ama bilgisayara karşı korkak değilim, korkak olduğum yerler olmadı değil ama bu konuda değil... Bilgisayar ve internet konusunda fazlasıyla cesurum.

Milliyet internet, 1979’da öldürülen Abdi İpekçi’nin, 1993’te öldürülen Uğur Mumcu’nun yazdığı bir gazetenin sitesi.

1 milyon kişi, bu ülkenin % 1, 5’unun yakınına denk geliyor ve % 2’lik bir örnekleme, istatiksel bilgi açısından % 98 doğruluk payı taşır. Yani, sayfamı tıklayanlar geleceğin (kendi geleceklerinin) haritasını da çizdiler, çünkü sayfamın adı ‘gelecekbilim’.

Tuhaftır, sayfamı yüzlerce medya mensubu izliyor görünmesine karşın, hiçbirinden ‘feed-back’ (geri-besleme) almadım, keza sayıları onları bulan gelecekbilim örgütleri mensupları tarafından da öyle...

Süre 2 yıl: Yarısı dolu, yarısı boş bardak gibi, çok kısa ve çok uzun.

Bundan sonraki 1 milyonlar, yılda bir ve daha sık geleceğe benziyor, çünkü Milliyet Blog sitesi, birikimli olarak okur arttırıyor, ilk başlayanların bir bölümü duraladı, bense başka işlerle uğraştığım için arada yazmayı aksattım. Şimdi, tam gaz iş başındayım, yani verimim başlangıçtakinden daha yüksek.

70 milyonun, 65 üstü yaşını, 20 yaş altını, evkadınını, % 30 köylüsünü, % 40 taşralısını gözardı edin. Geriye kalanı, genç ve kentli herkes eder. Çok değil 3 milyon tıklanma ve 3, 5 yıl, yani zaman menzili 2010 bile değil.

Bu 3 milyon kişinin % 99’u, sayfamı bir kez daha tıklamayacak. Geriye kaldı 30.000. 'Demokrasi Nedir?' makalemi okumuş, okuyor ve okuyacak olan 30.000 kişi.

Hah işte, birlikte buradan başlayabiliriz: Gelecek ve sosyal demokrasi.

İpekçi ve Mumcu, bunun için öldü, ben bunun için ölmedim. Sağ kalmanın utancını onlarca kez üstlendim ve karşınızdayım.

Sonsuz bir yol olan Tao’yu yürüyorum. Köksüzüm, neo-entellektüelim, asal-yalnızım, aseksüelim, vd, vb...

Yazarım. Türkçe’nin kalemşörüyüm. Yasal olarak on binlerce dolarlık banka soyabilecekken, yazıyor kalabilmek için yarım simit yiyemediğim günlere razı oldum.

Çevrem, deliler ve ölülerle çepeçevre sarılı, bir Shakespeare oyunu gibi...

Sağ kalacağıma hiç inanmadım. Ancak, sağ kaldım. Mucize değil, yitiren ustalarımın dediklerinin tersini yaptım. Okurlarım, sizler de benim yaptıklarımın tersini yapın ve geleceği kurtarın. Hep birlikte kurtaralım.

Shevek gibi bir kez daha söyleyeyim:

“Ellerim bomboş ve size verebileceğim bir vaat yok, hediye ettiğim bilgiden başka...”