Bir Mülkiyeli 'den gümüş yıla ağıt!

Önce halk, önce vatan, önce millet diyerek

Doluştuk 78'de Mülkiye'ye, ulusal bir bilinçle

Bilerek, isteyerek ve seçerek

" Tüllâp "dık artık bizler de, Arapkirli

Her ne kadar "kayıp kuşak" dense de bize

O yarısı ideolojik, yarı siyah, yarı beyaz yıllarda

Asgari dört yılda bilenip daha da bilinçlenerek,

yüreğimizde hep ülkeye hizmet ideali

yarı cesur, yarı ürkek,

Attık kulaçlarımızı 82'de, 83'de,

kariyer denizlerine,

yarısı Dolar, diğer yarısı iman yeşili bir Anayasa'nın

 Ve banker faciasının gölgesinde.

Bizler beyazın, kırmızının ay yıldızlı,

diri ve bilinçli çocuklarıyken

Griye ve onun muhtelif post-modern tonlarına

dönüşmekteydi son süratle artık,

üçüncü kez küreselleşen şu garip dünya.

Plan çoktan pilava dönmüştü, sos aranmakta,

bir yanda özelleştirme, onca sahte güzelleme ile,

ısıtılmakta ve taraftar aramakta,

Liberalizm pruvasında "Neo" takısıyla,

pupa yelken yeniden yol almakta.

Bizler yabancısı olduğumuz bu derin sularda,

başka bir mücadele için yüklü donanımla,

yarı şaşkın, yarı ayık geçtik 80'leri

Berlin duvarı yıkılmış, Sovyetler darmadağın,

ve erken sabahlarda buğulu gözlerle baktık ki,

sokaklarda tüm Doğu Avrupa,

Dönem artık 90'ların başları

Çocukluğumuzun ilkokullarında süt tozu dağıtan Sam amcası

"Küreselleşme" diye iyice tutturmuş

taraftarları çoğaltmakta,

yarım kalan birinci Körfez savaşı

ikincisine göz kırpmakta.

İnterneti ve cep telefonları ile doludizgin gelmekteler

üstümüze üstümüze

heybelerinde artık web siteleri

yeni mahşerin dijital savaşcıları.

Öyleki istesen de tam kaçamıyorsun,

Çiğnenirken eski değerler, kırışılırken milyon, milyon,

enseleniyorsun çoğu kez dijital kuşatmalarla,

eski moda mekanik bir gerilla gibi

eski kutsallarının idealler savaşında.

90'ları da böyle geçtik, yarı ulusal, yarı küresel,

Biz marşımızdaki gibi yetiştik yetişmesine de,

maalesef dinmemişti göz yaşları vatanın

muhtaç kalmıştı halk artık himmetine,

paket paket erzaklar dağıtanların.

Oysa tuzu kuruydu her zamanki gibi

ideal mideal dinleyip servetine servet katanların.

2001'i karşıladık bir Şubat sabahı

IMF, IMF deyip de kilitli kapılarında

ilk çırpıda batan ulusal bankaların.

Çok kayıplar verdik camiamızca da

bu finansal meydan savaşında.

Dervişler artık değişmiş medresede ders değil,

Üst kurullar adına fetvalar vermekteydi.

Dünya bankası, IMF patenti ile,

ekonomiyi yeniden inşa etmekteydi.

Bürokrasinin üst katlarında artık,

batıdan gelen yoğun dijital,

finansal ve yasal sağanak,

hüzünle boşalan gözlerin akıttığı yaşlarla olsa gerek

nemliydi hep alt katlar ve oldukça alçak.

Ve 87'den beri hiç dinmeyen AB hayali,

zihinlerde modern, sosyal adaletçi ve fon da sanki

"Dört mevsim" Vivaldi,

Oysa geç de olsa anladık Brüksel koridorlarında

çalan; Wagner'miş nerede Vivaldi.

Unutmuşken yavaş yavaş ulusal duruşu,

gururlandık 2003'de

1 Mart gecesinde,

tezkerenin reddi ile.

Ama manşetlerdeydi artık

Müttefiklerin Körfezi ikinci kez vuruşu.

Yine unutmuşken 80'lerin başlarında "iktisadi" planı,

anımsadık yeniden dayatınca bazıları

fakat bu kez bambaşka ve "siyasal"olanı

Neyse ki 2004'de

Minicik Rum kayalıklarına çarptı da kurtulduk

Serv'in daha küçük, makyajlı ve sempatik olanından

"Annan planı"ndan!..

Kıssadan hisse desek

İstediklerimizi istediğimiz gibi

yapamadığımızı bildirsek

eşiğinde 25. gümüş yılın,

çok çok uzak gibiyken 82'de

sel gibi akıp gelen.

Evet, sanki rüzgar gibi geçti

kapıları çalan artık birer birer,

yolunan sosyal devlette

erken emeklilikti,

kimileri için de

bireysel emeklilik, yedekte.

Vururken daha dirençli ve donanımlı olanlar

kariyer yorgunu yüreklerini

daha sakin ve donanımlı limanların

kuytu köşelerine,

idealler kalafata alınmıştı çoğu yerde,

yedek ve yeni tekneler artık sefere

gençlere devrederek

tertemiz ideallerimizi yine de,

Önce kopkoyu bir Türkiye,

ve onunla eşanlı Mülkiye sevdasıyla,

gönül gönüle, el ele...

İ. Ersin Kabaoğlu , 82 İktisat / Maliye