Bir Pazar Gününün ardından

Bir pazar sabahında ben, eşim, 5 yaşındaki oğlumuz ve 17 günlük Kerem Safa mız beraberdik. Uzun süren kahvaltı hazırlığından sonra sofraya oturmuştuk. Misafirlerimiz gideli iki gün olmuştu. Ve büyük oğlumuz Yusuf Duha'nın canı sıkılıyordu. Bu sıkıntı bize de geçmişti. O nun haline üzülüyorduk. Ama bebekle bir yere gidemediğimiz için elimizde kısıtlı imkanlar vardı... Bu duygularla sofranın etrafında oturuyorduk.. Ve birden Kerem Safa nın sesi bizi kendimize getirdi. O da bu sıkıntıya ortak olmuştu galiba. İşte aile olmak bu demekti herhalde. Can sıkıntısı da ortak, sevinçler de ortaktı bizim ailede. 

Eşim bana ben ona birşeyler anlatmaya çalışırken büyük oğlumuz da ikimize birden birşeyler anlatıyordu. Böylece sık sık oturup kalktığımız kahvatı sofrasında öylesine kahvaltı yapmış olduk. Bir kez daha iyi anladım ki anne baba olmak gerçekten zormuş. Ama bir o kadar da güzel bir duyguymuş. Bütün zorluklara rağmen çocukların bir gülümsemesi herşeyi unutturuyor insana. Özellikle ikinci çocuğumda bu duyguyu daha da çok hissettim. Bir bakış, bir gülüş bütün yorgunluğumu alıyor. İşte evlat sevgisi bu olsa gerek diye düşünüyorum. Sevginin biz insanlar için ne kadar önemli olduğunu bir kere daha anlamış olduk. 

Mutlu ama zorluklarla dolu evliliğimizde bize en çok umut veren, bizi güçlü kılan çocuklarımızın doğması olmuştur. ikisininde birbirinden maceralı doğumları oldu. Ama bu maceralar bizi öyle güçlendirdi ki anlatamam. İşte bu güç sevgi olsa gerek. İnsanlar tarafından şanssızlığımın verdiği moral bozukluğunu Yaradan tarafından şansımla yok etmeye çalışıyorum. 

Bütün bu duygular içerisinde ve çocuklarla megul olarak pazar gününü noktalıyoruz. Allah iki emanet göndermiş bize. Emanetlere gözümüz gibi bakmamız gerek. Onları maddi manevi donatarak vefa borcumuzu ödeyebiliriz. Sevgi, saygı, hoşgörü gibi insani değerleri kazandırmamız gerek. Çünkü şu an insanlığın o kadar ihtiyacı var ki bu değerlere. Nereye baksanız kavga görüyorsunuz. Oysa insan sevmeli, hoşgörmeli ve saygı duymalı herkese. Mutlu olmanın yolu mutlu etmekten geçer derdi ortaokulda ki Türkçe dersi öğretmenimiz.Şimdi onu daha iyi anlıyorum. Ne diyelim İnsan sevmeli birbirini, Sevgi ve muhabbetle