Bir Sen Hayal Ediyorum

Ne güzel gülüyorsundur kim bilir,  yüzünde güller açarak.

Herkesler imreniyordur, bakıp lal gibi

Gülücüğünün yankısı  alemin her yanına ulaşarak

Misliyle çoğalmış, yüzüne akar gibi

Gözlerinin içi de gülüyordur seninle

Hani yüzüne, henüz başlayan yağmurun

Birkaç  damlası  değmiş de

İçini bir hoş etmiş, mest olmuşsun,

Bakanı da mest etmişsin gibi. 

İçli içli ağlıyorsundur, hakkını vere vere. 

Sanki gelmiş geçmiş tüm sıkıntılarını

O anda tekrar yaşıyormuşsun

O dev gibi güruhu küçücük damlalarda toplamışsın da

Bırakıvermişsin yanaklarına, süzülmüşler usul usul.

O denli içli.

Allah bilir utandığında yanakların kah allaşıyor, kah pembeleşiyordur.

Mahçup gözlerinle sanki binbir rengin ahengi oluyordur onlar, kimbilir…

Ben hep sevdim çocukça,  ezber bozan  şeyler yapmayı.

Bir şeyler yapıp da sonuçlarını umursamamayı

Mümkünsüz hayallere dalmayı,

Öyle özledim ki,

Son demlerinde olsa da

Şükür ki, içimde büyümeyi reddeden muzip bir çocuk var hala

Kafasından tutup bastırıp,

“in aşağı, yok burada senin yerin” diyen koca adama kafa tutan.

Deryalarda batıp, dağ zirvelerinden çıkan…

Kaç  kere “deli misin evladım?” diye sordular...

 Hatırlamıyorum  inan.

Bana göre hepsi akıllıcaydı halbuki,

Daha da önemlisi içimden geliyordu işte.

Bir hayale sevdalanmak , onu özlemek,

İşte bu da öyle, kal sağlıcakla hayal perim, görüşmek üzere...