Bir Türkü, bir öykü

Yazıma konu olan öykü Edirne’de, Edirne’nin Yolüstü Köyünde yaşanmıştır.

Yolüstü köyünün ince belli, tatlı dilli kömür gözlü Zeynep’i daha 17 yaşındadır. Bir gün komşu köye düğüne davet edilir. Zeynep o kadar güzel bir kızdır ki herkesin gözü üzerindedir. Davetliler arasında çok uzak, yaya üç günlük yoldan gelen bir de Ali vardır. Ali’de Allah için yakışıklıdır hani. Düğün alayında Zeynep’i gören Ali’nin yüreğine bir ateş düşer ki sorma gitsin. Aracılar koşturur Zeynep’e Zeynep’te Ali’yi görür. Eh o’nun da yüreği pır pır eder. İçini tarif edemediği hoş duygular kaplar.

Her ikisi de köylerine döner. Yüreğine sevda çöreklenmiştir bir defa Ali’nin.

Hemen dünürcüleri yola düşürür. Anasının-babasının yemeyip yedirdiği, giymeyip giydirdiği, yavrum dediklerinde ağızlarından bir yavrum daha çıkan Zeynep’leri ellerinden alınmak istenmektedir.

Hem de “Allah’ın emri Peygamberin Kavli” ile.

Anası bu isteğe karşı çıkacak olur.

Zeynep anasına “Anacığım sen de babama varmadın mı zamanında?”deyiverir.

Eh söylenecek söz kalmamıştır.

Düğün günü gelip çatar. Yolüstü Köyü’nde çifte davullar, çifte zurnalar bir başka türlü çalmaktadır bugün.

Yeni yeni aşk tohumları ekilir yüreklere. Sonunda Zeynep aşrı aşrı köydeki Ali’sine kavuşur. Kavuşur da; işler bir türlü istediği gibi yürümemektedir.

Ali tuhaflaşmıştı. İlgisizliği Zeynep’i kahretmiştir.

Tamı tamına 7 yıl olmuştu köyden ayrılalı. Anası-babası, kardeşleri köyü burnunda tütmektedir Zeynep’in.

Bu duruma daha fazla dayanamayan Zeynep sonunda ince hastalığa yakalanır. Bir gün aşrı köyün tepesine çıkar. Bir türkü yakar ki yürekleri dağlar.

Anasına-babasına, kardeşlerine haber salınır. Üç gün sonra gelebilirler ancak. Çok geçe kalmışlardır.

Zeynep toprağa, türkü dillere düşmüştü artık.

“Yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar,

Aşrı aşrı memlekete kız vermesinler,

Annesinin bir tanesini hor görmesinler,

Uçan da kuşlara malum olsun, ben annemi özledim, hem annemi hem de babamı

Ben köyümü özledim.”

Babamın bir atı olsa, binse de gelse

Annemin yelkenleri olsa, açsa da gelse

Kardeşlerim yolları bilse de gelse

Ben annemi özledim, hem annemi hem babamı

Ben köyümü özledim.