Bırakırsın...

Vazgeçersin bazen. Tırnakların tutunmaktan yorulmuştur. Bıraksan ve düşsen ve ölsen dahi daha az acıyacaktır canın. Yaşamanın, ölmekten daha az yorucu ve daha az korkutucu olduğunu kim söylemiş. Yaşamak sürekli bir ölüm halidir. Baki bir ihtimal taşır bünyesinde sizi ölüme çağıran. Hayatın, ölmesiniz de acıya davetkâr bir hali vardır. Neşeye, coşkuya ve aşka da olduğu gibi. Acı sizi yoğurur, büyütür hal ehli kılar. Halden hale sokar. Heykelle yontucusu arasındaki samimi ama kesen, kıran bir ilişki vardır hayatla aranızda. Vurur çekici, kırar parçalarınızı. Acıdıkça bişeye benzersiniz. Acıdıkça içinizdeki odaları seyredersiniz tek tek . İçinizde taşıdığınız ihtimaller çıkar gün yüzüne. Terk edebilirsiniz mesela; acıyabilir, öldürebilirsiniz aynı kişiyi ayrı zamanlarda. Yaralarını sarabilirsiniz en nefret ettiğiniz insanın. Ama yaşamadan bilemezsiniz siz kimsiniz neler yapabilirsiniz. İhtimaller korkutur insanı. 

Kendinden taşmak, kendini aşmak. İsyan etmek, kahretmek korkutur. Kahır bulaşıcıdır çünkü sizi kahredenleri katletmeden rahat yüzü görmez ruhunuz. Acıya acı kısasa kısas gibidir. Öldürürken gülmek herkese mahsus bir hal değildir. Öldürürken de ağlarsınız, ölürken ağladığınız gibi. Öldürdükçe içinizde temiz kalmış yerleriniz kararır . Vicdanınız lekelendikçe susar. Sonunda sesi çıkmaz hiçbir katliama. Ve artık makbul bir yanı da kalmamıştır hınçların öçlerin. Vicdanınızı sızlatmayan öç tadı tuzu olmayan çilek kadar yavan gelir. Doyurmaz nefsinizi. Duyarsızlaşır umarsızlaşırsınız. Artık beklentiden beklenen bir şey kalmayınca yaşar gidersiniz. Hiçbir deney sizi tepkimeye sokmaz. Reflekslerinizden başka hiçbir yanınız yanıt vermez dışarıda olan bitene. Yarı ölüm hali gelir konar. İşte o zamanlarda vazçersin. tırnakların tutunmaktan yorulmuştur. Bıraksan ve düşsen ve ölsen dahi daha az boşluk kalacaktır sana.