Birbirimize sarılıp uyumayacaksak aynı yatakta uyanmanın ne anlamı vardı ki?

Öylece arkasını dönmüş yatıyor. Birbirimize sarılıp uyumayacaksak aynı yatakta uyanmanın ne anlamı vardı ki? 

Artık yorulmuştum onun bu duygusuz tavırlarını izlemekten, severek acı çekmekten ve en kötüsü de sessiz sessiz ağlamaktan. 

Haykırmak istiyordum, bağırmak, çağırmak, sesimi son haddine kadar duyurmak ve yok olmak. Evet, artık ölmek istiyordum ama hayır hayır durun bir dakika ölmekte istemiyorum. Ben yok olmak evet, yok olmak istiyorum. Yok, olmak ve kaybolmak... Kendimi kaybetmek istiyorum. İçimde bu sancı ile var olmaktansa benliğimi kaybedip kendi aşkımda boğulmak istiyorum. Kendi yalnızlığımda kendimi yine yapayalnız bırakmak istiyorum. Arada saçmalamak ve senin saplantılarına cevap olmak istiyorum. Çığlıklarımla boğulmanı diliyorum senin beni bencilliğinle boğduğun gibi. 

Evet, belki sitem ediyorum şimdi sana ama elimde değil. Reva mı bu yaptığın? Nerde görülmüş severek ayrılmak! 

Küçükken dinlediğim şarkılar vardı "severek ayrılanlar bilirler ayrılığı " diye, dinler dinler ağlardım da yine de mantığıma alamazdım severek insan nasıl ayrılır diye. Sana miras kalmış şimdi anlıyorum... 

Bi cüzdanın vardı üniversite yıllarında aldığın ve hep derdin ki " kullanılmayacak hale gelene dek bunu kullanacağım." sana o zaman" beni de öyle kullanmanı isterdim " derken hiç olmadığı kadar ciddiydim. Ve bir gün geri dönmek istersen "yüzüm yok" deme , bilirsin affederim seni.. Ve şimdi yine başa sar her şeyi ve yine kinle doldur âşık yüreğini, sakın ümit besleme, sakın döner diye bekleme çünkü o nankördü gitti bir daha da dönmeyecek... 

Fakat yine aynı son yine çöküş. Gözyaşlarım doldu demi yüreğine, dolacak. Kalbin onun elinde çarptığı sürece gözyaşların eksik olmayacak. 

Ve şimdi yine arkasını dönmüş yanımda uyuyor ve ben bıkmadan usanmadan seni izliyorum hani olur da belki bir umut... Dönersin yüzünü bana eskisi gibi sıcak aşk dolu bakışlarınla... 

Son defa soruyorum, çok mu şey istedim hayat senden?