Birinciler ve ikinciler

İnsani ilişkiler [kabaca] iki birbirine zıt alanda oluşuyor:

Birincisinde düşünce ve duygu ortaklığı var…

Bunun tam tersi olan ikincisinde ise, yavan/ sert/ ve hırçın bir çıkar ortaklığı var.

Birincide paylaşılan düşünce ve duyarlılıklardan alınan tat var/ lezzet var…

İkincide elde edilen [veya elde edilmesi amaçlanan] bir çıkarın bölüşülmesindeki kavga var/ dövüş var/ hırs var/ bencillik var.

Birincide kültür, duyarlılık ve insanca bütünleşme var.

İkincide, diğerinin kuyusunu kazma ve dibini oyma var.

Birinciden insani yakınlaşma ve kişisel derinleşmeye gidilir.

İkinciden ise, ilkel, basit ve yavan bir alana inilir.

Birincilere göre;

-        İlim, kendin bilmektir.

İkincilere göre ise;

-        İnsan insanın kurdudur…

Birincilerin ufku insanlığın yüksek katlarına uzanmaktadır.

İkincilerin gözü ise, tırmanmadadır...

Ötekinin üstüne basarak tırmanmak, bilinçsizce, ha-bre tırmanmak; tırmanmak...

Her bir birey eğri oturmalı; ama doğru konuşmalı ve şu sorunun yanıtı dürüstçe [hiç değilse kendine] vermelidir:

-        Ben hangisiyim?

Birincilerden mi; ikincilerden mi?

Ama sanıyorum insanoğlu zaman zaman ve bir bölüm birincilerdendir, bir diğer kulvarda ise, ikincilerden...

Ve belki de [aynı anda] yüzde şu kadar birincilerden; yüzde bu kadar ikincilerden...

Belki de şu yanıt en gerçekçisidir:

-        İçimde şu kadar birinciler var; şu kadar da ikinciler.

Gerçekten aydın olan her insanda içsel bir sorun olan insan olma mücadelesi, [aslında] içimizdeki ikincilerden yana olan nitelikleri birincilere doğru taşıma eylemidir!..

İşte onun için, ilim kendin bilmektir," demiş koca Mevlana...

Kendini bilebilme uğraşı ve bilineni birincilere doğru taşıma/ arıtma/ temizleme mücadelesi... İşte bu!

Hepsi bu, bu kadar...

Bu kadar basit.

Ve bu kadar zor!

@farukhaksal42

www.soruyusormak.com