Biten değildir yaz

Bir dokunuştan yontardım hikâyeni

Oysa her solgunluk bir gökyüzü süsüdür
Yeni uçurumunla tamama erersin

Dere deyip geçme
Kendi yatağında mahcup

Ele alabilir mi duruşunu kadim dostların

Yastık gibi bakardın sonra sen
Kuşlar göç yolları edinir
Yorulan ince bakışlarımı çek üstüne

Bilirse belki bir tek gül bilir
Ağır olduğunu gölgesinin

Gönlüme kalırsa terleyip dursun avlular

Biten değildir yaz bir kırgınlık işte
Koynuna bir mahcubiyet ekle

Bir dokunuştan yontardım hikâyeni

Sakla anıları kelimelerin şapkaların yanına
Eğilir gül sesinin ağırlığıyla
Kokusunu sorsan başı döner tozlarından

Şu çalılığın arkası çocukluğundur

Solarken gül üzülür mü gönül işlerine?

(Akatalpa, Mart 2016- Sayı 195)