Biz neydik seninle

Anlamını bulamadığım,
adını koyamadığım bir şey var sende.
Kah fırtınalar koparıyorsun içimde
her tarafı yıkıp geçen;
gözlerine dalıyorum yüzme bilmediğim halde.
Kah deniz kıyısında güneşlenen turist kadar rahatım yanında.
Bazen kahrediyorum kadere, geç kalınmışlığa.
Bazen seviyorum çocuksu şımarık hallerini
Alışıyorum yokluğunda seni yanımda gibi hissetmelere.
Sonra sen geliyorsun en aşıktan daha deli,
en muhteşem anneden daha şefkatli.
Kan bağından daha sadık dost.
Birgün birlikte ağlıyoruz yediğimiz tokatlara.
En derin yoldaş, en ketum sırdaş;
en vefalı kardeş oluyoruz kimi zaman...
Bazen küseriz, inatlaşırız
sen aramazsın ben bozmam sessizliği günlerce.
Sahiden biz neydik seninle...?