Biz tarihin her çağında böyleymişiz; barış içinde yaşamak Türk milletinin karakterinde yok

Yüzyıllar sonra yine ateş içindeyiz. Gerçi dünya da ateş içinde ama biz bir adım öndeyiz. Artık şüphem kalmadı, kavgacı bir milletiz.

Kimse bana barışseveriz demesin, tarih kitabımız dünya tarihinden kalın ve içinde Türk’ün aşk maceraları yazmıyor.

Şu işe bak ya herkes bize düşman; Osmanlıda da böyleydi, Eski Türklerde de.

Genetik mi ne, başımız beladan kurtulmuyor. Şu anda dünyada üç tane örgütle birden mücadele eden başka bir ülke var mı?

16 tane devlet kurmuşuz, hepsi yıkıldı da ondan. Ama tarihte bir tane Çin devleti var. Biz neyiz ya! Lanetli bir halk mıyız? Niye böyle yüzyıllardır kavga içindeyiz?

Dışarıda savaşmadıysak içeride birbirimizi yemişiz. Bence bu ülkede barıştan yana olanlar Türk değil. Türk ile barışı yan yana getiremiyorum çünkü!

Belki de Türk’ün kaderi bu. Ne istiyor bu insanlar bizden! Dünyada bir tane bile dostu olmayan ülke olur mu? Dertleri toprağımızsa verelim. Böyle de hainlik olmaz ki! Kürt’ü Arap’ı düşman, İngiliz’i düşman, Rus’u Amerika’sı düşman. Dünyada kimse birbirine bizim kadar düşman değil. Yerli “komplocu” lara neredeyse inanacağım. Hani diyorlar ya “Bu halimiz Missisipi yavaş aktığından”

Herkes bize düşman sanki babalarını öldürdük. Evet, babalarını öldürdük, rahat durmuyoruz ki!

Sonuçta hep haklıyız. Ya canımız yanmış ya kendimizi savunuyoruz.

Ama öncesine de bakmak lazım. Pek masum değiliz!

Belki de Türk olmanın bedeli var, onu ödüyoruz.

Talihsiz bir millet olduğumuza inanmıyorum; suçu kendimiz de arıyorum. Bizi sevmiyorlar diyoruz ya biz de kimseyi sevmiyoruz. İngiliz kalleştir, Arap arkadan vurur, Rus ayıdan dost, Amerika sömürücü, Yahudi, Rum, Yunan, Ermeni malum. Sahi biz dünyada kimi seviyoruz ki onlar da bizi sevsin.

Aslında alıcı kuşun ömrü tez olur derler ama nasılsa bugüne kadar yok olmadan gelmişiz.

Bence Türk ağlamasın, önce kendine baksın!