Bize nasıl kıydılar

İki şeye bir türlü ısınamadım
Biri bayramlar
Diğeri okullar
Hele bayram sabahları kabusum olur benim
Bir yangın alevlenir içimde
Her bayram sabahında yeniden
Çocukluktan kalma bir közün küllerinden
Bir eksiklik, bir yokluk bir kayıp bu yangını körükleyen
Öpülecek bir elin
Bir babanın elinin
Şöyle sımsıkı tutup camiye götürecek
Saçlarımı okşayıp paşam diye sevecek
Yaramazlık yapınca yanağımda patlayacak
Sonra bir ödülle gönlümü alacak bir elin
Karnelerden nefretim de bu yüzden
Hepsi pekiyi de olsa
Tüm sütunları takdirle teşekkürle de dolsa
Sevinemedim bir türlü.
Sevemedim karne günlerini
Bir velim olmadı çünkü
Onları gösterecek
İşte bu benim oğlum diye
Benimle övünecek
Can atarım okumaya
Ama hiç sevmedim okulları
Adam gibi bir öğretmenim olmadı çünkü
İşe yarar bir şeyler öğretecek
Bir sürü lüzumsuz bilgi doldurdu beynime
Manyaklar, sadistler, psikopatlar
Ya toptan uçurmuştu hepsi
Ya da bana denk geldi bunlar
Beynimiz yetmezmiş gibi
Midemize de saldırdılar
Sevmediğimiz ne varsa
Onunla şişirdiler
İlk mektebde örneğin
Süt tozu içirdiler
İçmeyeni dövdüler
İçenlere sövdüler
Ayak diretenlerin bacağını kırdılar
Kalem koyup aralarına
Parmaklarımızı burktular
Gürültü yapanları
Bir dehlize soktular
Allah'tan değil ama
Müfettişten korktular
Ortaokuldayken henüz
Nitsche'yi okuttular
Nitsche ağlarken onlar
Deli gibi güldüler
Zerdüşt gibi başımızda nice ahkam kestiler
Aptalca sorularla zihnimizi boğdular.
Bilenleri dövdüler.
Bilmeyene sövdüler
Daha oyun çağında
Adam yerine koydular
Ne çocuk olduk ne adam
Soruyorum dostlara
Suçumuz yoktu madem
Daha o tıfıl yaşta
Bize nasıl kıydılar...