- Kategori
- Güncel
Bizim bu canlar

Bu topraklar, bu canlar bizim.
Sen, ben, o yoksa bu terörü niçin besliyorsunuz. Barışın annesi Meryem Bulut Ankara katliamında yüzlerce kişiyle birlikte can verdi. Günler öncesinden bilinen bir miting de niçin önlen alınmaz.? Giriş yerleri barikatla çevrilip girenler aranmaz. Burada bir mitinge gidiyorsunuz, giriş yerine bir kilometreden daha az barikatlar kurulur. tüm polis o barikatların başındadır. Buradan değil giriş diğer taraftan derler, siz gazeteci olduğunuzu söylersiniz, yine de izin vermezler. Giriş yerine yürürsünüz, yürü babam yürü. Nihayet varırsınız, orada polisler ve mitinge giriş yerinde gazeteci de olsanız üstünüz aranılır. Metro çıkışlarında da polis bulunur.
Ankara katliamı gibi, bir Suruç katliamı var. Sizlerin haber alma teşkilatınız nerede, ne iş yapar. Tırlarla IŞİD militanlarına ne taşırlar, ve bu tırları durdurup arayan savcıyı da sürersiniz. Niçin? Tüm bu katliamları işleyenler bilinir, takip edip yakalanmaz. Bu işte görevli ekipler. Askeriyenin, jandarmanın, polisin ve Milli İstihbarat Teşkilatı'nın haber alma kaynakları nerede, yalnızca solcular, sosyalistler mi takip edilir. Hangi hükümet gelirse gelsin bu açmaz devam eder.
Katliamı yapanı bulduk derler. Yahu adam canlı bomba zaten, sağ olarak mı ele geçirdiniz de buldunuz, konuşturacaksınız.
Bir çıkmazın içinde Türkiye. Acaba burada bir başkanlık için mi tüm bunlara göz yumuluyor? Tüm bu vahşet niçin? İnsanların hiç mi bir kıymeti yok.
Madem sen, ben, o Türkiye var. Türkiye'de niçin adalet yok, demokrasi yok. Cumhuriyet yok. Yoklar ülkesinde insanlar ölüyor. Beslediğiniz o terörün kurbanı oldu Türkiye.
İnsan canı her şeyden önemli. Kuran da yazmaz mı bu? Allah der, verdiğim canı ben alırım.
Bilemiyorum sosyal medyada bir gün öncesinden paylaşım sitelerinde bomba patlayacak denmiş. Ve geliyorum dyen bir katliam gerçekleşmiş.
Ben, sen, o yok Türkiye var.
Türkiye buradan hiç iyi gözükmüyor. Ben mi iyi görmüyorum acaba diye de kuşkuya kapılıyorum.
Fazla yazmak isterim. Ama yazmaz bu siyah kalem ağlarken. Yüreğim dayanmıyor, güzelim ülke kan çanağı içinde. İnsan bir kere dünyaya geliyor. Ve buradan başka dünya yok. Cennet de cehennem de burası. O canlı bombalar nasıl inanır, aklım almaz. O kadar katliam yapacaklar, insanları bilerek öldürecekler ve öteki dünyada bilmem kaç tane huriler onları bekleyecek, sıraya dizilmiş bunlar sırayla iş görecek sanki. Nasıl bir beyin yıkamadır bu. Nasıl inanılır böyle bir şeyin olacağına.
Ben, sen, o yok Türkiye var.
Oyunuzu bana verirseniz var, Yoksa böyle katliamlar devam eder mi denmek isteniyor!
İnsanlar bir hiç uğruna ölüyor, ölüyoruz, her katliamlar da. Ne öldürenler kana doyuror, ne de öldür diyenler ve canlı bombalar. Ermeni düşmanlığı, kini ve nefreti acımasızca devam ediyor. Polisin anonslarında. Ermeniler sizi seviyor anonsu hatırladınız mı? Ermeniler aşağıya aldığım herkesi sever ve bu yüzdendir ki 1915 soykırımına ortak olanlar, şimdi hedefte olanlardır. 25-30 milyon insanları mı öldüreceksiniz, hedefiniz bu mu?
Yaşıyor muyuz, yaşamıyor muyuz, yaşata mıyoruz insanlarımızı. İyi bir Türkiye bırakmıyacak mıyız torunlarımıza.? Bir buçuk asırdır devam eden ölümlerin sorumluları ve şimdi ki sorumluları bu halk hiç bir zaman affetmeyecek. Ölümler devam edecek. Devam edecek savaşlar, barış çığlıkları arasında...
Türkiye'de hava kurşun gibi ağır. Bu ağırlığı artık insanlar kaldıramıyor. Barış istiyor, barış.
İnsanlar hiç bir ayırım gözetmeden yaşamak, yaşatmak istiyor.
Ölmesin artık insanlar, bu can bizim, bu canlar bizim, bu topraklar bizim. Türkü, Kürdü, Ermenisi, Yahudisi, Rumu, Çerkezi, Süryanisi, Pontuslusu. Romanı bizim, bizim bu canlar...