Bizim çocuklarımız

Geleceğin umududur yarınlarda 

Aydınlık ünlenir, muştu getirir 

Dal dal büyür, boy verir, yeşerir 

Bir özveridir evrende 

Doğar bizim çocuklarımız 

*** 

Sabahın er vaktinde başlar bir koşu 

Simit satan, simit alan, alamayan 

Ağlayan, bağıran, çağıran 

Mutlu olan, mutsuz kalan 

Hepsinde bir öykü yaşar 

Ağıt ağıttır çocuklarımız 

*** 

Gecenin kör saatlerinde 

Bıçak yalar, namlu susar sırtında 

Ya bir gece kondu da, ya bir köprü altında 

Üşüyen, darda kalan, yalnız yaşayan 

Böyle başlar öyküleri destan destan 

İşte bunlar da bizim çocuklarımız,  

*** 

Ya bir kaza anında 

Ya depremde, ya yangında 

Koşar, yayan yapıldak, bir iş peşinde 

Kulağına işlenmiştir ” bu gün git, yarın gel ” 

Bir baltaya sap olamaz eninde 

Böyledir bizim çocuklarımız 

*** 

Daha başka çocuklar da vardır 

Kimi okulsuz, kimi öğretmensiz, kitapsız 

İlâçsız, doktorsuz ölen çocuklarımız 

Daha niceleri... Daha niceleri de var,  

Görmediğimiz, duymadığımız çocuklar 

Her birinin yüreğinde bir dünya yatar 

Yaşar bizim çocuklarımız 

*** 

Ve daha başka çocuklar da vardır 

Yarınlara ışık tutan çocuklar 

Şavkı vurur evrene yıldız yıldız 

Görkemli düşler kurarlar kendi kendine 

Her biri bir umut içinde 

Bunlar da bizim çocuklarımız.. 

Abdülkadir GÜLER