Bizim de renkli televizyonumuz vardı

Diz Üstü Edebiyat Serisi’nden Onur Gökşen’e ait bir kitap. “Bizimde renkli televizyonumuz vardı.” Adına bakınca okumak çok cazip geldi.

İtiraf etmeliyim ki ben bu serinin yazarlarında argo ve küfür ile çok karşılaştığım için tercih etmiyorum.

Ancak bir şeyler öğrenmekten çok, başkasının başından geçenleri mizah yönüyle okuduğunuzu düşünerek başlarsanız benim kadar gerilmezsiniz.

Zira ben, kitabın adına bakarak kafamdan bir hikaye yazmakla kendime hayal kırıklığı yaratıyorum.

Kitapta en sevdiğim bölüm; İstanbul’un Anadolu Yakası’nı anlattığı bölümlerdi.

Kadıköy, Bahariye, Feneryolu, Moda…

Birde Kızıltoprak var tabii.

Kadıköy’ün eski hallerini, Bahariye gezintilerini okumak keyifliydi.

Başladım ve bitirdim.

Birden bu kadar ilerleyip, kısa zamanda biteceğini tahmin etmedim. Güldürdü, hüzünlendirdi, düşündürdü. Davranışların çocuklar üzerindeki etkilerini hatırlattı.

Ve en önemlisi benim gibi nostaljiye aşık biri için, bahsettiği eski zamanlar bir altın değerindeydi.

Demem o ki, argoluğu dışında anlattığı konuları güzel işlemişti.

Tavsiye eder miyim ?

Ataerkil toplumda eski ve şimdi dediğimiz zaman ayrımındaki aileleri incelemeniz için, gülmeniz için, zaman zaman çocuk kalbinin büyüklerden daha derin düşünebileceğine tanıklık etmeniz için tavsiye ederim.

Tanıtım yazısından;

(…)

Okuyan Us’un ilk iki kitabıyla (Pucca/Küçük Aptalın Büyük Dünyası, samihazinses/P*ç Güveysinden Hallice) oldukça ses getiren serisi Dizüstü Edebiyat, 3. kitabı “Bizim de Renkli Televizyonumuz Vardı” ile yoluna devam ediyor.

Sanal dünyanın, özellikle Ekşi Sözlük’ ün en beğenilen yazarlarından olan, izleyici kitlesi her geçen gün artan Onur Gökşen;  geniş hayran kitlesini, öykülerindeki sıcaklığa ve tanıdıklığa borçlu. 80lerde ve 90larda çocukluğunu, gençliğini yaşamış herkesi sıcacık, komik ve nostalji dolu öyküleriyle geçmişe götürüyor, o günleri tüm güzelliğiyle tekrar yaşatıyor.

Kadıköy'e hiç gitmemiş, 80'lerde ergen olmamış, Mr. Spock'u tanımıyor, commodore 64'ü görmemiş, Dallas’ı hiç duymamış, hatta kız kaçıran atmamış olanlara bile yaşatıyor Onur Gökşen mahalleyi, o mahallenin diliyle.Onunla çok ortak noktamız var...
"İlerde yaşayacağımız tek dakikasını bile planlayamadığımız hayatımızın minik ama eğlenceli bir antrenmanını yapmaktaymışız orada meğerse."

 

 Keyifli okumalar dilerim...