Bizim Masalımız Yaşanan, Yok ki Yeri Gururun

Bir dünya yarattım senden, afet-i cânı gördüğüm.
Çölleri ki o dünyanın, kumlarına gömüldüğüm.
Vahalarına sığındım, bitâp gönlüm kördüğüm.
Aşka giden yollardı o karanlıkta yürüdüğüm.

Gizledim adını özenle, şâdı yazan satırlara.
Bilirim ki anlatmaz, söylesem de yıldızlara.
Korksa da aydan, aldırmaz kalpteki şiara.
Yasladım gözlerimi aşk sarısı sayfalara.

Rastladığım sen miydin aldığım son nefeste.
Durmasın yüreğim, sensin gönlüme şayeste.
Vuslat kokuyor hava, çektim içime aheste.
Umutsa da yeşeren, cânım altın kafeste.

Çağladı gözyaşlarım hidayetinde Kur'ân'un.
Râbb'in şefkâti, sanki merhemiydi efgânun.
Sarsa da griyi çığlığı, serde suskun ruhumun.
Bizim masalımız yaşanan, yok ki yeri gururun.

aks