Boşver..

Ve oturup yıllarca sevebilirim seni. İnan hiç zor değil...

Bıraksalar sayfalar dolusu cümleler yazabilirim. Çünkü ben söylediklerini hiç uygulayamadım. Hep çok sevdim, seveceğim de..

Kendimden çok değer veriyorum ve bunu bir türlü engelleyemiyorum.

Kızsam da, kırılsam da söyleyemiyorum. Söylediğimde de abarttığımı düşünüyorsun. Çünkü ben hiç küs kalamam. Bana aykırı.

Sen de haklısın.

Ama bu gece bitti bütün sözler,

Affederim elbet...

Yine devam ederim sevmeye merak etme,

Unutur muyum, geçer mi kırgınlığım bilmiyorum...

Hayır hayır;

Sen sakın takma kafana,

Yapışır bir gülüşünle kırılan tüm parçalarım...

Ben aslında kendime kızıyorum. Biliyor musun hatta bazen kendimden nefret ediyorum. Kendime yabancılaşıyorum, bir değerim kalmıyor.

Suçlu benim. İnan bana senin bir suçun yok. Hatta kimsenin yok. Evet, canımı acıtanların bile.

Biliyorum, ben istemezsem kimse acıtamaz canımı, ben izin vermezsem kimse üzemez beni...

İzin verdiğim için kızıyorum.

Sonra boşveriyorum, geçiyor kızgınlığım...

Kendime de, onlara da...

Unutkanlaşıyorum...

Hissetmiyorum...

Duymuyorum kimseyi...

Sonra bir rüyayla yatağımdan fırlıyorum...

Canım acıyor...

Ağlayamıyorum..

Bir daha başa sarıyorum...

Kırılıyorum,kızıyorum...

Kendimden nefret ediyorum...

Sonra yine aynı...

Kendimden sıkıldım...

Hayatımı birinin eline verip kaçsam..

Sırt çantam olmasın ama o bıktı benden, ben de sıkıldım onu taşımaktan.

Aslında yalnız da kalamam ben, korkarım..

Böyle konuştuğuma bakma hiç bir yere gidemem ben...

Tıpkı hiç bir şey beceremediğim gibi...

Evet, boşa konuşuyorum...

Yazdıklarım da beni anlatmaya yetmiyor...

Hala neden okuyorsun ki?

İşe yaramazın tekiyim...

Boşver...