Bu alev, bu duman, bu korku

Daha sıkı, daha sıkı sarıl bana.

Gece. Gecenin içinde alev alev kırmızı. O koku. O korku. Patlar mı? Yangını kontrol altına almışlar, patlamaz. Ya bize yalan söylüyorlarsa, korkmayalım diye. Korkuyor musun? Hem de çok! 

Nerede o? O da gitti yardıma. Ne anlar ki o yangın söndürmekten! Öyle deme, bir ucundan tutar. Ucu bucu yok bunun, eğer yangın oraya sıçrarsa, bittik! Sıçrar mı? Şunun diline baksana, hiç geri çekileceğe benzemiyor, niyeti bizi yiyip yutmak!

Kaçsak mı?

Biz kaçana kadar eğer patlayacağı varsa zaten patlar ve bizi yolda yakalar. Yiteceksek, evimizde olsun bitsin bu iş diyorsun. Yardım geliyormuş merkezden, zamanında olaya el koyarlarsa yırtarız. Daha önce kurtulmuştuk. Ama o küçük bir yangındı, bu ise...

Bu alev, bu duman, bu sıcak, bu korku....

Gel gel hadi, gel kucağıma... Ben de gideceğim! Hayrola, nereye? Yangına ben de gideceğim! Olmaz! Böyle uzaktan seyredeceğime , içine girer, mücadele ederim! Anında seni yer yutar! Yutamaz! Benim suyum var, cesaretim! Belki, belki bir mucize olacak, bir el, dokunacağım...

Yangının derdi ne?

Gece bitsin, sabah olsun her şey aydınlığa kavuşur. Yangını söndürüyorlar, bak bak! Hah ha, yangına bak yangına, nasıl da sinip kayboluyor, n'oldu!...Yangın bu, şakaya gelmez, hele bir sönsün, şu alev, koku, duman çekilsin....Heyt beeee! şu suyun coşkusuna bak,şelele mübarek şelale!...

Kurtulduk!

Ş.Y.