Bu çocuklar harika..

Çocuklar..

Onbeş gündür allak-bullak ettiniz düşüncelerimi..Facebook'da sanatsal resimleri bile paylaşmak  gelmiyor içimden direniş bitinceye kadar..

Gezi Parkına geliyorum, zor evime dönüyorum.

Tam Parkın çıkışına, pişmiş mısır-köfte tezgahların oraya geliyorum, geri dönüyorum.

Geri dönüp tekrar aranıza kalabalığın içine katılıyor sizlerle beraber olmaya çalışıyorum..

Son beş-altı gündür bizim kuşak insanları görmeye başladım size destek veren..

Hakikaten aynı düşünceleri paylaşan insanlarla birlikte olmak ayrı bir duygu ayrı bir haz olduğunu hissediyor insan sizlerle olunca..

Henüz Gezi Parkı'na gitmeyenlere önerim şudur;

Gidin, lütfen gidin..

Orada kendinizden yaşamınızdan mutlaka bişeyler bulacağınıza inanıyorum.

Size siz olduğunuzu hatırlatacaktır oradaki dayanışmayı paylaşımı yanyana duruşları gördükçe..

Tek bir bencillik göremezsiniz orada..

Tek bir amaç uğruna varlar o insanlar orada.

Boyun eğmeyen sorgulayan adalet arayan onurunu korumak isteyen kitle var orada, gerisi teferruat.

Herkes o çocuklardan bişeyler öğrenmeli yaşama dair..

Gezi Parkı direnişi ile birlikte toplumda çok şeylerin farkına varıldığı da görülüyor..

Alış-verişlerde bile insanların rahatlığını görebiliyor insan, 'oh be!' dercesine..

İnsanların yürüyüşlerine bile yansımış durumda dır öz güven anlamında..