Bugün sözümüz yok mu

Yaşanılan acı tecrübeler var
Ve yaşanmakta olan..
sayıların uyuşturucu etkisine aldanmadan,
hatırlamakta fayda var;

Birleşmiş Milletlerin kurulduğu 1945 yılından 1990 lı yıllara kadar olan süreçte
Siyasi nedenlerle katledilen 45 milyon insan..
1990lı yıllardan sonra da, Bosna’ da Kosova’ da Çeçenistan’ da Endonezya’ da,Filipinler' de, Irak’ ta, Suriye’ de Gazze’ de,
ve sair yerlerde katledilen milyonlarca insan…

Dün,
İstanbul,
Paris
Ve Nijerya..

Ve bu yazıyı yazarken yaşam hakkı elinden alınan veya ötekileştirilerek geleceği çalınan
binlerce insan daha..

Ve hepsi de en az bizim kadar yaşamayı hak eden..
Belki yalınayak, belki yırtık ayakkabılarıyla
belki bir kamyonetin egzozunda ısınarak yaşamaya çalışan..

El Salvador’ da 1980 yılından 1992 yılına kadar olan iç savaşta
Neredeyse iki kişiden birinin katledildiğini hatırlayanımız var mı?

Hiçbir ölüm bize uzak değildir
İnsansak eğer
Her ölüm içimizde damla damla birikir..

Çorum olayları
Maraş Olayları
Başbağlar,
Madımak,
Danıştay saldırısı,
Zirve Katliamı,
Hrant Dink Cinayeti,
Güneydoğu..
Ve daha niceleri..

Bu topraklarda kan kokusu almayan var mı?
Büyük acılar yaşadık
Allah bir daha yaşatmasın..

Nefret söylemi, bu saldırıların hem sebebidir, hem de gölgesinde sessizce demlenir.
dönüştürücü bir etkiye sahiptir hem de. En mülayim adamı canavara dönüştüren..bir insan katletmekle, milyonlarca insanın katli arasında fark görmeyen..

Hafife almamak lazım yaşanılanları.

Önce hesabı görelim dersek, yarın da onlar hesap görmeye başlar, 11 Eylül’ den sonrasını düşünün, hesap kapandı mı?

Bu olaylar bizi birlik olmaya değil, birlikte yaşamaya mecbur etmelidir.

Çünkü, kuvvetli hislerle bir araya geldiğimiz vakit, saldırının geldiği gruba düşmanlık duyarız, onun yok edilmesini alkışlarız. Zaten grup adına saldıranların amacı da bu değil mi?

AMAÇ ÖZGÜRCE YAŞAMAKSA
AMASIZ YAŞAMALI KARDEŞÇE..