Bütün annelerine dünyanın....

Acı ki bir düş,
Umut ki bir kuş...
Korkuysa baykuştur

tünemiştir aklın tavanaralığına
Haykırır durur korkunun krallığını
yoksul damlarında gecenin
Bir şeyler eksilir yaşamdan hergün
Gecede düşler, şehirde kuşlar....
Yeniden doğarken her azalışımda.
Genzimde çiğ süt kokuları duyarım
Ve bedenimde sıcak bir elin okşayışlarını...
En zengin insanıyımdır böyle anların
Çıkar gelir kuşlar süzerek kanatlarında karanlıkları
Atlı tramvaylar koşar çıngıraklarla hayallerimde

Sonra...
Yüzler görürüm sokak aralarında
Sokaklar ki hıncahınç doludur
Ve çiğnemektedir pürtelaş ayaklar
son kırıntılarını ışığın.....
Yüzler görürüm yarısı yoktur
Ve yürekleri dünyanın en harlı ateşi,
evlat acısıyla dağlanmıştır
Yüzlerdir....binler........onbinler.......
Silinmiş olsa da izleri ilk öpücüklerin.
Vursa da hüzünlü gölgesi eylüllerin
Ve dağlamış olsa da gözyaşı pınarlarını
en insan yanını insanın,
Bir ışık treni kalkar bakışlarından....

Kanıyordur alınları ökçe darbelerinden
dönüşleri yaralı sokakların....
Yüzler görürüm sokağa dökülmüş....
O yüzler ki, başlarında cop, kıçlarında tekme izi taşırlar
Ve ömürlerince hiç adam yerine konmamışlardır,
İnsanlığın en eski yarası yoksulluk
kanar durur bakışlarında...

Ve o yüzler ki, savaş açmışlar karanlığa
Çiçek çiçek çoğalırlar her azalışlarında
Tünel’inde....Beyoğlu’nda
Cumartesilerinde kayıp çoçukluğumun.......

11.11.1996/24: 55
‘’Cennet anaların ayakları altındadır....’’
Cehenneme döndürülmesin anaların dünyaları koparılmasın zamansız böyle meyvaları.....