- Kategori
- Deneme
Büyümek acıların ayıbıydı

Susmak acıya kayıtsız kalmak değildi....
Olsun...Bitti gitti bak diyorsun geldikleri gibi gittiler. Hani birden gelmişlerdi ya hani uykularını bölmüşlerdi, gülmüşler miydi bilmiyorum. Aklıma sonbahar vurgunu ağaçlar geldi. Hani yaprakları sararıp solmuş rüzgar vurdukça salına salına yerlere düşüşen yaprakları ve cılız kalan dalları...
Ağaç rüzgarı yedikçe dökülen yapraklarına kimbilir ne ahlar çekmiştir. Canı yanmıştır, gözleri ağlamaklı her gidenin ardından bakakalmıştır.
Gitmek, gideni yolcu etmek ...Gidene zor derler oysa yalan kalana daha zordur. Her yolculukta kendinden bir parça yolculamaz mı insan ? Her gelişlerle yenilenir her gidişle yine esksilinmez mi?
Eksilmek ...Eksilmez miyiz ? artar mıyız ? Artar isek neden hep bir yanlarımız eksik kalıyor deriz, neyin boşluğu doldurmaya çabaladığımız ?
Çabaladıkça ,düştükçe debelenmez miyiz ? Bir gülüşe, bir tatlı söze kapılıp yanmaz mıyız ? Yanan yerlerimizi gösterip öpüldükçe daha beter yakılmaz mıyız ?
Yakılır yanar, yanar yakılır, yakıldıkça daha beter yanar .. Yarayı iyileştirmek değildir ateşi teninde taşıyanların derdi, öptükçe daha beter yaralarlar, deşerler aynı yarayı. Tenleri ateş, ateşleri buz olur..
Ve giden de kalan da
Ağaçta yaprak da
Yol da yolcu da
Eksiltir ...eksilir..
Artmak için anan okşamalı saçını, baban sıvazlamalı sırtını...
Sanma ki her yüreğini açtığın öpecek yüreğinden sen yüreğini açtıkça aynı yerden daha beter beyazı siyah yaparak sevecekler.
Ve duvak olacak sırtındaki izlerin
Duvak her açıldığında gözlerini açacaksın ve bir gün diyeceksin ki '' ne yazarken e harfini yazmadım ''n ''de aynı ''ne'' de aynı kapıya çıkıyor ''e '' harfini yazmama ne gerek var anlaşılıyor da..
Ayrı bir tat kelimelerden harfleri çalmak. Hayat gibi anlık..saniyelik mutluluklarla dolu.
Hayat ne derken n deyip e yi çalmak gibi. E'yi çalmanın mutluluğu ne kadar sürerse hayattan aldığın tat da o kadar daimi değil.
Olabildiğin kadar
Edebildiğin kadar
Zaman ilaçtır diyenler yalan söylemiş.
Büyüdükçe acılar artıyor, acılar ayıp ediyor zamana...Ayıp ediyor acılar büyümeye..büyüklüğe.