Buyur kulum!

Yer gök dua ile durur

Ne dünya güneşe bağlıdır bir iple

Ne ay dünyaya...

Bir cezbeye kapılmış hepsi

Aşkından Mevlaya

Uymuş Mevlanaya

Yüzünde şua, dilinde dua

Dönmekte bütün sema...

Ey insan!

Sen bir beden bir kalıp

Maddenin çirkinliğine dalıp

Koparsan duadan

Uzak kalırsan Mevladan

Süslü derinin altında kan ve irin

Nimet tüketicisi gübre üreticisi

Emek-ki  yemek için

Sevmek-ki sevişmek için

Ağzın duasız, kalbin Mevlasız...

Dünyayı yüklenmiş gibi boynuzuna

Çifte koşulursun, koşturup durursun

Çok yorulursun, çok yorulursun...

Hayat üstünde ağır bir yük

Taşıyabileceğinden daha büyük

Oysa...

İhlas ile, İslam ile-ki teslimdir

Kalbinden kaynayıp gelen

Dilin kesik dudakların kilitli

"Allahım!" dediğinde

Ona seslendiğinde...

Şah damarından da yakın

Bir yerden duyacaksın

"Buyur kulum"

"Buyur kulum"

Rabbini yanında bulacaksın!