Buzul çağı çocukları

Kar çoktan tepeleme her yere yağmıştı. Güney kutbundaki merkeze İndigo çocuklar doğum günlerine(kod numaralarına)  göre gelmeye başladılar. Her şey 1960' ların sonunda başladı. Büyük bir hangarı andırıyordu burası. Dev laboratuvardan gelen sesler büyük bilim adamlarını hatırlatsa da içeride küçük, zeki, duygusal, iyi çocuklar vardı.Yirmi çocukla başlayan çalışmalar devamlı artan sayıda sürdürülmektedir. Cinsiyet ayrımı yoktu. Bina ufoyu andırsada çelik ve betondan yapılmıştı. Herşey merkezi sistemle sağlanıyordu. Aydınlatma, ısı, enerji,su...                                                                                              

Çocuklar için özel görevliler temizlik, yemek vs. yapıyorlardı. Birde düzen,enerji,sevkiyat sorumluları vardı. Bu görevliler mavi renk üniforma, diğer görevliler de beyaz renkte üniforma giyerlerdi. Çocukların dinlenme alanlarında aklınıza gelecek herşey vardı. Binanın ayrıca koruma kalkanı vardı. ''Dünyanın Kurtarılması'' projesi için gelen çocukların 2. versiyon grubu 1990' ların sonunda gelmeye başlayan Kristal çocuklardı.                                                                                                                                                        

Herkesin görevi kar tanelerinin içindeki kristallerde kodlanmıştı. Bütün dünya çocuklarının mutlu, oyuncaklarıyla, aileleriyle ayrım yapılmaksızın yaşamaları başlıca amaçlarıydı. Afrikalı ve diğer aç, hasta, köle çocuklar için bedava sahra hastanesi sirk gösterili olup, Ay'da idi. Dilenci çocuklar da lunaparkta girdikleri korku tünelinden para yağmuruna tutularak, mutlu ve güçlü olarak 2. versiyonları oluşmuş olarak çıkacaklar...