Çamlıca Bocuk Gecesi

“Grabuna”

Edirne’de Keşan ilçemize bağlı Çamlıca beldemizin önceki çağlardan gelen antik adıdır.

“Bocuk Gecesi” ise 18 Ocak 2020 Cumartesi, masal tadında bir kış gecesi etkinliği...

Yine ÇAMLICA beldemizde;

Korku dolu (!) Bocuk Gecesi'ne bekliyorlar...

ÖCÜLER SİZİ ÇAĞIRIYOR(!)

Öcüler, evet fakat "korkutmalı" değil...

"Komikli öcü" bunlar.

Biraz da asap bozucu olabilirler...

Köktenci eylemler içerisinde bulunmadan, radikal olabiliyorlar;

İsterseniz siz de olabilirsiniz...

Biraz yırtık- pırtık, biraz boya makyaj...

İllâ ki kabak...

Bak, “kabaksız” olmaz, demedi demeyin!

"Mahalle baskısı mı?"

YOK!

"Varoluşsal çıkmazlar mı?"

Evet, olabilir:

N'apsınlar; düzen böyle!

Keşan - Çamlıca'da 1971'den 1974'e kadar oturduk.

Babamız merhum M. Rasim AK, Çamlıca İlkokulunun müdürüydü o yıllarda...

Çamlıca'nın suyunu içtik, ekmeğini yedik.

Elbette bu arada "sinemasını" da seyrettik…

Gülme Sayın Okur! ??

Daha o yıllarda Çamlıca'da hem "sinema" hem de "sahne" çalışmaları vardı.

SINGER dikiş makinemiz de vardı evde, annemiz Şaziye Hanım, kostümleri dikerdi.

O yıllarda eğitimin önderleri "Enstitülü" idi hep, kimi "Köy" kimi "Sanat"...

Babamız "sanat enstitülüydü" yan kasabaların başöğretmenleri de "köy enstitülü".

Hepsinin "köküne kibrit suyu" döküldü tıpkı bizim "Maliye Okulu" gibi.

Neyse, adına pek "sanat" denemese de bir "zenaat"tı, bir kültürdü, bir emekti, güzel ve iyi niyetliydi bu "denemeler", bu samimi argüman ya da kanıt veya delil, ne derseniz deyin artık.

Elektrik yoktu o zamanlar ama "jeneratör" vardı, 40 mumluk ampullerin ışığı vardı, aydınlık insanlar vardı.

Babamız derdi ki;

"Olsun, siz tohumu atın, bir yıla ekin, 20 yıla meyve, 100 yıla insan yetişir."

Ve 1976'da perde kapandı...

Sinemalı, sahneli, korolu “müsamereli” günleri özlemle anıyoruz!

Çamlıca'da kapanan bu perde şimdi yeniden “Bocuk Gecesi” argümanıyla yeniden açılıyor. 

Çamlıcalı gençler, deniyor yeniden:

Şimdi yüz mumluk ampullerden "ses" gelmiyorken hem de! …

Olsun, siz de "tasarruflu" lamba kullanın.

Bu kültürü, bu geleneği sürdürün.

“Hep denedik, hep yenildik”

"Olsun ‘beYA’ gene deneyin, gene yenilin!"

Diyor  "Hüsmen Aga" ve ekliyor Samuel Becket'tan esinlenerek;

Ama bak DAHA İYİ YENİLİN,

Yeter ki hep yenilenin.