Canım ablam

Bu ara seni ihmal ediyorum farkındayım,

Farkındayım kışlarda uzuyor soğuk,

Büyüyor içimizdeki özlemler,

Gülen yüzler azalıyor etrafımızda,

Neşemizin tadı da yok bu aralar,

Abilerim de gelmez oldular.

Rutin geçip gidiyor ömrümüz,

Arada hasta olmasak,

Unutacağız hasretle yaşamayı…

Canım Ablam;

İnsan büyüdükçe, bozuluyor büyüsü âlemin,

Hüzün’e sığınıyoruz üşüyen serçeler gibi.

Kardeşleri özlüyoruz, durağanlığında bir hayatın.

İnsanlara kırılıyoruz, insanlar kırdıkça.

Umursamaz bir vicdanın, hamallığını yaşıyoruz.

Ablam bu kelimelerim belki biraz sitem gibi

Avuncunda yaşamı çiçekler gibi düşün.

Beni bir bahçıvan gibi,

Derleyip toplayım yüreğimden,

Serpiyorum sana doğru.

Tut içinden, Umutla geçen dilekleri ‘’Annem’’ gibi…

Yorgun Kalemim