Çaya kaç şeker..

Malesef acı gerçek çaldı kapımızı ÖLÜM...

Her insanın eninde sonunda mutlak yaşayacağı kaçınılmaz son. İnsan bir yakınını, eşini, dostunu kaybettiğinde ne hisseder?
Belki kötü anılarla belki de güzel anılarla hatırlayacak ama şuna eminim ki hirbir zaman unutulmayacak. Hele kaybettiğimiz en yakınımız hayat arkadaşımız ise, düşünsenize yıllar boyu aynı yastığa baş koymuşsunuz, sarılıp yatmışsınız ve hatta kavga ettiğinizde bile yatağınızı ayırmamışsınız. Ama bir de bakmışsınız günün birinde yanınızda yok ve birdaha asla olmayacak.

Mutlaka her canlı ölümü tadıcaktır, fakat ölüm Allah'ın emri ayrılıklar olmasa

"Yalnızlığa dayanırım da,

Bir başınalığa asla.

Yaşlanmak hoş değil duvarlara baka baka.

Bir dost göz arayışıyla.

Saat tıkırtısıyla...

Korkmam, geçinip gideriz biz mutlulukla,

Ama:"günün aydın, akşamın iyi olsun"

Diyen biri olmalı.

Bir telefon sesi çalmalı ara sıra da olsa kulağımda

Yoksa, zor değil, hiç zor değil,

Demli çayı bardakta

Karıştırıp, bir başına yudumlamak doyasıya.Ama

"çaya kaç şeker alırsın?"

Diye soran bir ses olmalı ara sıra "

CAN YÜCEL

BAZILARI KAYBETTİKLERİNİN DEĞERİNİ YİTİRİNCE ANLAR
BİZ ONLARDAN OLMAYALIM...Saygılarımla