Çehreler

Kamburlaşır insanla beraber 

Düşler, gülüşler ve ümitler,  

Baston olmaktan usanan,  

Binlerce işgalci düşünceler. 

Kırıldıkça daha bir tökezler hayaller,  

Sözcüklerin ağırlığı bile hafif kalır,  

Düşer çehreler, yaprak misali,  

Toplanmaz ki kurumuşsa çiçekler. 

Geçmiş gelecek de kalmaz hiç,  

Bugünlerin hep dünleri de var,  

Mevsimsiz açar bütün hatıralar,  

Solan sadece saçlarda ki aklar. 

Aysel AKSÜMER