Cezam

Marketteyim, Hintli olduğunu tahmin ettiğim bir çift bana doğru yaklaşıyor.

Onca insan varken neden bana doğru?

Bu hep böyle olmuştur; tüm adresler bana sorulur, yanlışlıkla hep bizim kapı numarasının ziline basılır, bozukluk var mı diye bana sorulur, ilk kez gördüğüm anneler çocuklarını bana emanet eder, parklarda bile tek başıma kafa mafa dinleyemem; ya kaynanasından, ya gelininden ya da kocasından dert yananlar hep beni bulur(önümüzdeki seçimlerde adaylığımı koysam mı acaba?).

Ama artık buna “dur” demenin vakti geldi. Toplanın şeytanlarım!

Bana doğru yaklaşan Hintli çiftin bir elinde 5 litrelik sıvı bulaşık deterjanı diğerinde 5 litrelik şampuan var. Elleriyle saçlarını işaret ederek belli ki “hangisi şampuan” diye soruyorlar.

Hiç tereddüt etmeden sıvı bulaşık deterjanını işaret ettim, minnet dolu bakış ve hareketlerle onu alıp çıktılar…

Hayır, hiç vicdan azabı duymadım, alışverişimi yaptım, evime geldim, yemeğimi yaptım… Tüm rutin işler tamam artık yatma vakti.

Halen vicdan azabı duymuyorum hatta tuhaf bir huzur… Sanırım içimdeki şeytanlarımdan biri yatılı kalmaya karar vermiş olmalı.

Artık son rutinler; lavaboya git, ellerini yüzünü yıka, saçlarını tara, dişlerini fırçala veeeeeee uyku zamanı ama ağzımdaki bu iğrenç tatla nasıl uyuyacağım?

Siz siz olun traş kremi ile diş macununu yan yana bırakmayın.

İğrenç bir tadı var traş kreminin benden söylemesi!
 

Lavinya Öz.