Cibranî-2 "Abd(t)al"

Abdal ile Aptal aynı uçakta denk düşmüşler yan yana. Aptal hemen atılmış, ben seni tanıyorum diye. Abdal şöyle bir bakmış ve ben de seni tanıyorum demiş. İkimiz de nadiriz, azız şu hayatta demiş aptal. Ama benden daha fazla var diye akıllıca da eklemiş. Abdal da seninle benim aramdaki p il b arasındadır diğer insanlar. Hepsi burada yol alırlar. Kimi zaman kimi kararlarında ben olurlar kimi zaman kimi kararlarında sen olurlar.

Aptal doğrulamış; sen gibi olan bir kişi bu uçağı tasarlamaya ben gibi olan tek bir kişi de yere kapaklanmaya yeter. Abdal doğrulamış alçakgönüllülükle.

Yolculuk biterken abdal bir şeyi fark edip aptal’ın yeterince aptal olmadığını düşünüp sormuş:

“Aptalsın amma beni nereden tanıdın”

Aptal tebessüm etmiş; “ben saf aptalım” demiş. Ama benden olup da kabullenemeyen p ile b arasında yol almayı da kibrine yediremeyip o yolun yolcularından kendini üstte görerek sana özenip kendini boyayarak pazarlamayı seven o kadar aile üyem var ki…